ျမန္မာတြင္ ဆိုရိုးစကား ႏွစ္ခုရွိသည္။ တခုမွာ "ေျမႇာ္လင့္တုံး ေက်ာ့ဆုံးလာေခ်ၿပီ ။" ဟူ၍ျဖစ္သည္ ။ မိမိေျမႇာ္
လင့္ေစာင့္စားေနေသာ ခ်စ္သူ ေရာက္ရွိလာၿပီ ဟူ၍လည္းေကာင္း ၊ ေျမႇာ္လင့္သည့္ အတိုင္းျဖစ္လာၿပီ ဟူ၍လည္း
ေကာင္း ၀မ္းေျမာက္စြာရည္ညႊန္းသည့္ သေဘာကို ဆိုလိုသည္ ။ အျခားတခုမွာ " တိမ္ၾကားမင္းေခါင္ က ငွက္ေပ်ာေတာ
ထဲက ထြက္လာတယ္ ။" ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ တိုင္းျပည္ကိုအုပ္စိုးမည့္ မင္းေလာင္းသည္ ေကာင္းကင္မွေန၍ တိမ္ကိုစီးကာ ထြက္ေပၚလာလိမ့္မည္ဟု ျပည္သူလူထုကေျမႇာ္လင့္ေစာင့္စားေနခဲ့ၾကသည္ ။ လက္ေတြ ့တြင္မူမင္းေလာင္းသည္ေျမျပင္
ငွက္ေပ်ာေတာ ထဲမွေနကာ ေလးဘက္ေထာက္ၿပီး ထြက္လာခဲ့သည္ ။ ထိုအခါ ျပည္သူလူထု၏ စိတ္ပ်က္မွုကို ေဖၚက်ဴး
သည့္ သေဘာေဆာင္သည္ ။

၂၁ ရာစု ပင္လုံညီလာခံသည္ "ေျမႇာ္လင့္တုံး ေက်ာ့ဆုံးလာျခင္း" ျဖစ္သလား ၊ " တိမ္ၾကားမင္းေခါင္ " ဇာတ္ခင္း
ေနျခင္း ျဖစ္သလားဟူသည္ကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏွင့္ ဖက္ဒရယ္စနစ္ရွုေဒါင့္မွ သုံးသပ္ရပါမည္ ။
ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ အဖိုအနဂ ၣထိုက္တန္သည့္ "ပင္လုံ" ဟူေသာ အမည္ကို အဘယ္
ေၾကာင့္ ဒုတိယအႀကိမ္ထပ္သုံးကာ ညီလာခံက်င္းပရျပန္သနည္း။ လူ ့အဖြဲ ့အစည္းကို အုတ္ျမစ္ခ်သည့္ စာခ်ဳပ္သည္ တခုတည္းသာ ရွိရပါမည္ ။ သာဓကအားျဖင့္ ကမၻာ ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တည္ေဆာက္ရန္ ဦးတည္ခ်ဳပ္ဆိုေသာ ကုလသမဂၢ ပဋိဉာဥ္စာတမ္း[1] ကိုၾကည့္ပါ ။ ယင္း၏ ေဝါဟာရမ်ားကို နားမလည္ေသး၊ မရွင္းေသးလၽွင္ အစည္းအေဝး အေျမာက္
အမ်ားက်င္းပကာ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုျခင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးျပဳနိုင္သည္။ သို ့ရာတြင္ ကုလသမဂၢ ပဋိဉာဥ္ စာတမ္း ဟူေသာအမည္
ျဖင့္ ပထမ စာခ်ဳပ္ႀကီးတည္ရွိေနသမၽွ ဒုတိယ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆို၍ မရနိုင္ပါ ။


ဆြစ္ဇာလန္ အား ျပည္နယ္[2] သုံးခု တို ့စုေပါင္းကာ ျပည္ေထာင္စု နိုင္ငံအျဖစ္ စတင္ တည္ေထာင္ခဲ့သည့္ ဖက္ဒရယ္စာခ်ဳပ္ (Federal Charter) ကို ၁၂၉၁ ခုႏွစ္တြင္ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့သည္။ အလားတူ အမည္ျဖင့္ ထပ္မံ၍ ညီလာခံ
ေခၚယူျခင္း၊ စာခ်ဳပ္သစ္ ခ်ဳပ္ဆိုျခင္းတို ့မျပဳသလို၊ မူရင္းစာခ်ဳပ္ကို ဖ်က္သိမ္းျခင္း၊ ျပင္ဆင္ျခင္းလည္း မျပဳခဲ့ပါ။ ဆြစ္ဇာလန္နိုင္ငံတြင္ ျပည္ေထာင္စုဆိုင္ရာ ေနာက္ထပ္ခ်ဳပ္ဆိုေသာ စာခ်ဳပ္မ်ားသည္ ဆက္စပ္မွုရွိေသာ္လည္း အေၾကာင္းအရာ အသစ္မ်ား၊ ေခါင္းစဥ္အသစ္မ်ား ျဖစ္သည္။ မူရင္းအမည္ကို ထပ္မံသုံးစြဲကာ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုျခင္းမျပဳ။ သမိုင္း၏ အေမြအႏွစ္ျဖစ္ေသာ ဖက္ဒရယ္စာခ်ဳပ္ သည္ တခုတည္းအေနျဖင့္ အမည္ေရာ အႏွစ္သာရပါ မူရင္းအတိုင္း
ပင္ရွိေနဆဲျဖစ္သည္ ။


မေလးရွားနိုင္ငံ၏ အေတြ ့အၾကဳံသည္လည္း အလားတူျဖစ္သည္။ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္တြင္ မေလးယား၊ ဆားဘား၊ ဆားရဝပ္ ႏွင့္ စကၤာပူ တို ့ပူးေပါင္းၿပီး မေလးရွားသေဘာတူညီခ်က္[3] ကို ခ်ဳပ္ဆိုကာ မေလးရွားဖက္ဒရယ္နိုင္ငံတည္ ေဆာက္လာခဲ့သည္။ ၁၉၆၅ ခုႏွစ္တြင္ စကၤာပူက ခြဲထြက္သြားခဲ့သည္။ သို ့ရာတြင္ မေလးရွားသေဘာတူညီခ်က္သည္ ထိုအတိုင္းပင္ ဆက္ရွိေနသည္။ က်န္သည့္ျပည္နယ္ႏွစ္ခုျဖစ္ေသာ ဆားဘား ႏွင့္ ဆားရဝပ္ တို ့သည္ ၄င္းတို ့အခြင့္ အေရး နစ္နာဆုံးရွုံးသည္ဟု ယူဆသည့္အခါအတိုင္း မေလးရွားသေဘာတူညီခ်က္ ကို ကိုးကားကာ ဗဟိုအစိုးရကို အေရးဆိုေလ့ရွိသည္။ သို ့ရာတြင္ အလားတူ အမည္ျဖင့္ ထပ္မံ၍ ညီလာခံေခၚယူျခင္း၊ စာခ်ဳပ္သစ္ ခ်ဳပ္ဆိုျခင္းတို ့မျပဳ
သလို၊ မူရင္းစာခ်ဳပ္ကို ဖ်က္သိမ္းျခင္း၊ ျပင္ဆင္ျခင္းလည္း မျပဳခဲ့ပါ။


"ပင္လုံစာခ်ဳပ္" သည္ ျမန္မာနိုင္ငံ၏ ျပည္ေထာင္စုတည္ေဆာက္ေရးအတြက္ တခုတည္းေသာ အခိုင္အမာ
စာခ်ဳပ္ႀကီး ျဖစ္သည္။ ယေန ့အခ်ိန္အထိ ဥပေဒေၾကာင္းအရ တရားဝင္အတည္ျဖစ္လၽွက္ရွိသည္။ မည္သူမၽွ ျငင္း၍မရ။ "ပင္လုံစာခ်ဳပ္" တြင္ ေဖၚျပထားေသာေဝါဟာရမ်ားအား နားမလည္ေသးလၽွင္၊ မရွင္းေသးလၽွင္ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုျခင္းမ်ား အမ်ိဳးမ်ိဳးျပဳနိုင္သည္။ သို ့ရာတြင္ "ပင္လုံစာခ်ဳပ္" ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ ပထမ စာခ်ဳပ္ႀကီးတည္ရွိေနသမၽွ "ပင္လုံ" ဟူေသာ အမည္ကို ထပ္မံသုံးစြဲကာ မည္သူျဖစ္ေစ၊ မည္သည့္အဖြဲ ့အစည္းျဖစ္ေစ၊ေနာက္ထပ္စာခ်ဳပ္တရပ္ခ်ဳပ္ဆိုရန္၊ သေဘာတူညီခ်က္မ်ား ေပၚထြက္လာရန္ ႀကိဳးပမ္းခြင့္မရွိ။ ပင္လုံအမည္ကိုသုံးကာ ဒုတိယ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုျခင္းမ်ိဳး မျပဳသင့္။
ပင္လုံဟူေသာအမည္ျဖင့္ ေနာက္ထပ္ညီလာခံတရပ္က်င္းပရန္အားထုတ္ ျခင္းမွာျမန္မာနိုင္ငံျပည္ေထာင္စု
တည္ေဆာက္ေရးအတြက္

Download File: Peace Analysis 20