မတ္လ ၁၀ ရက္ေန႔တြင္ က်ေရာက္သည့္ နိုင္ငံေက်ာ္ သၽွမ္းအဆိုေတာ္ စိုင္းထီးဆိုင္ ကြယ္လြန္ျခင္း ၉ ႏွစ္ျပည့္ ေအာင့္ေမ့ျခင္းအထိမ္းအမွတ္


သူ႔ကို ပရိသတ္ေတြက `ေရႊဥၾသ`လို႔ ေခၚၾကတယ္။ မႏၲေလးေရာက္ ရွမ္းတစ္ေယာက္ သီခ်င္းကေန နိုင္ငံေက်ာ္ အဆိုေတာ္ ျဖစ္သြားတဲ့ စိုင္းထီးဆိုင္ ရဲ့ ေလၽွာက္လွမ္းခဲ့တဲ့ သူ႔ရဲ့ အႏုပညာေျခလွမ္းမ်ားကို ျပန္ၿပီး ေကာက္ေၾကာင္းဆြဲကာ ဖတ္ၾကည့္ရေအာင္ . . . စိုင္းထီးဆိုင္ (ရွမ္းအႏုပညာရွင္ ထူးခၽြန္ဆုရ) ဆြဲအားေကာင္းသူ သုံးဦး ေလာကမွာ ပရိသတ္ကို အဆြဲေဆာင္နိုင္ဆုံးသူ သုံးဦးကေတာ့-

(၁) ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္၊
(၂) စစ္ေခါင္းေဆာင္
(၃) အႏုပညာရွင္ တို႔ျဖစ္တယ္။

ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ဒီႏွစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္ကိုသြားသြား သူတို႔ အနီးအနားမွာ လူေတြ႐ုန္း႐ုန္းနဲ႔ ဝန္းရံေနသလို နာမည္ႀကီး အႏုပညာရွင္တစ္ဦးလဲ ဘယ္ေန ရာမွာေရာက္ေရာက္ ပရိသတ္ေတြ ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲျဖစ္စျမဲပါ။ သူတို႔မွာ လူမ်ားစုရဲ့ အာ႐ုံကို ဆြဲ ေဆာင္နိုင္တဲ့ စြမ္းအား စြမ္းပကားေတြရွိတယ္။ နိုင္ငံေက်ာ္အဆိုေတာ္ စိုင္းထီးဆိုင္လဲပဲ အဲဒီအ တိုင္းပါပဲ။


စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ့ ေမြးရာပါဒီဇိုင္းကေတာ့ သူမ်ားနဲ႔မတူ တစ္မူထူးျခားေနေလရဲ့။ အသံ ေကာင္းသေလာက္ ႐ူပါက သိပ္မေျဖာင့္ေတာ့ သူ႔ကိုခ်စ္တဲ့ သူ႔ရဲ့ပရိသတ္ကေတာ့ သူ႔ကို ေရႊ ဥၾသလို႔ ခ်စ္စနိုးေခၚၾကတယ္။ သူ႔ရဲ့ ထင္ရွားတဲ့ ပို႔စ္ကေတာ့-


(၁) မ်က္မွန္ထူထူ
(၂) ဂငယ္ႏွုတ္ခမ္းေမႊးစူစူ
(၃) သြားေခါေနတဲ့သူ ပါပဲ။


ဇာတိခ်က္ေႂကြ ေမြးရပ္ေျမ


၁၉၅၀ ျပည့္ စက္တင္ဘာလ ၂၃ ရက္ စေနေန႔မွာ အဘဦးနႏၵာ (ရွမ္းလူမ်ိဳးမ်ားဟာ ငယ္နာမည္မ်ားရွိၾကေသာ္လည္း ရွင္ျပဳတဲ့အခ်ိန္ ေက်ာင္းေတာ္ေပၚကနာမည္ကို အစြဲျပဳၿပီး လူထြက္လာေသာ္လည္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းနာမည္ကိုသာ ဆက္ေခၚေလ့ရွိၾကတယ္ ဒါေၾကာင့္ စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ့ ဖခင္နာမည္က ဦးနႏၵာတဲ့။ မသိရင္ ဘုန္းႀကီးနာမည္လို႔ ထင္ေနဦးမယ္) အမိ ေဒၚနန္းအိမ္တို႔က ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္း လင္းေခးၿမိဳ႕မွာ ေမြးဖြားခဲ့တယ္။ တစ္အူတုံဆင္း မ်ားကေတာ့ စိုင္းထီးဆိုင္၊ နန္းဝင္းထိန္၊ နန္းျမင့္ဦး၊ နန္းသိန္းေထြးး၊ စိုင္းေအာင္ထီးခမ္းတို႔ပါ။


ငယ္ငယ္ကတည္းက အသားညိဳတဲ့အတြက္ သူ႔ကို အိုက္တူး လို႔ေခၚၾကတယ္။ ေမြးေန႔ ေမြးနံနာမည္ကေတာ့ စိုင္းတင္ဦးျဖစ္ၿပီး ကိုရင္ဝတ္တုံးကေတာ့ နာမည္က ရွင္ဓမၼရကၡိတ တဲ့။ သူဟာ ငယ္စဥ္ကတည္းက လင္းေခးၿမိဳ႕အနီး စီးဆင္းသြားတဲ့ နမ့္တိန္းျမစ္မွာ ေရသြားခ်ိဳးတိုင္း သံစဥ္မပီ ကာရံမညီီတဲ့ ေတးသံလိုလို သီဆိုေလ့ရွိတယ္။ အသက္ငါးႏွစ္အရြယ္ လင္းေခးၿမိဳ႕ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ အေျခခံမူလတန္းတက္ခဲ့တယ္။ တစ္ဝက္တစ္ပ်က္နဲ႔ ေက်ာင္းေျပာင္း ကာ လြိဳင္လင္ၿမိဳ႕ Sacred Heart Convent High School ခရိယာန္သာသနာျပဳေက်ာင္းမွာ သြားေနေတာ့ သူ႔နာမည္က ရစ္ခ်တ္နႏၵာျဖစ္သြားတယ္။


အႏုပညာမ်ိဳးေစ့


လြိဳင္လင္ကြန္ဗဲန႔္ေက်ာင္းတက္တုံးက စစၥတာပီးယားက သူ႔ကို ႀကိဳးေလးႀကိဳးပါတဲ့ ယူ ကလီလီ တီးခတ္စရာ ဘင္ဂ်ိဳတစ္မ်ိဳးလက္ေဆာင္ေပးခဲ့လို႔ အဲဒီကစၿပီး အႏုပညာနဲ႔ စတင္ရင္း နီးလာတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။ လြိဳင္လင္မွာ စတုထၳတန္းေအာင္ေတာ့ ပဥၥမတန္းကို ေတာင္ႀကီးမွာ သြားတက္ရတယ္။ ဘခင္ဦးနႏၵာက သူ႔သားကို ေတာင္ႀကီး National Christian High School မွာ သြားအပ္ေသာ္လည္း အေဆာင္မရေတာ့တဲ့အတြက္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ဦးထမ္းရြက္ထံ သြားအပ္ထားလိုက္ေတာ့ အဲဒီမွာ စိုင္းဆိုင္ေမာဝ္ စိုင္းေလာဝ္ဆိုင္တို႔နဲ႔ ညီအစ္ကိုလို ခင္မင္ရင္း နီးသြားတယ္။ အႏုပညာဝါသနာပါတဲ့သူေတြဆိုေတာ့ အႏုပညာ အေၾကာင္းေတြကိုပဲ သူတို႔ ေဆြး ေႏြးဖလွယ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ပိုင္း စိုင္းထီးဆိုင္အေဆာင္ရ ေတာ့ National Christian High School ကို ျပန္ေရာက္သြားကာ ကိုေမာင္ေမာင္နဲ႔ေတြ႕ၿပီး ဂစ္တာတီးခတ္နည္းကို သင္ ယူခဲ့တယ္။ ဂစ္တာတီးခ်င္လြန္း သီခ်င္းဆိုခ်င္လြန္းလို႔ ေတာင္ႀကီး ယဥ္ေက်းမွု အသင္းကို လည္း ဝင္ခဲ့တယ္။ အခ်ိန္တိုင္းလိုလို သီခ်င္းဆို ဂစ္တာတီးေနေတာ့ နဝမတန္းမွာ သူစာေမး ပြဲက်ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေဖျဖစ္သူက သူ႔ကို ေတာင္ႀကီးမွာ မထားေတာ့ပဲ လြိဳင္လင္ကို ျပန္ ပို႔လိုက္တယ္။ လြိဳင္လင္မွာေတာ့ အေပါင္းအသင္းသိပ္မမ်ားတာေၾကာင့္ အလည္အပတ္လည္း နဲခဲ့ၿပီး သီခ်င္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရးျဖစ္သြားတယ္။ ကိုးတန္းေအာင္ေတာ့ ေတာင္ႀကီးကို ျပန္လာခဲ့ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၁၉၆၉ မွာ ရွမ္းစာေပေဆြး ေႏြးပြဲလာတက္တဲ့ စိုင္းခမ္းလိတ္နဲ႔ စတင္သိခြင့္ရခဲ့တယ္။ စိုင္းခမ္းလိတ္ေရးတဲ့သီခ်င္းသစ္ ေတြကိုလည္း အျပင္းေၿပ သီဆိုဖို႔ မ်ား စြာရလိုက္တယ္။


ရွမ္းစာေပသမိုင္း


ရွမ္းစာေပေကာ္မရွင္ ညီလာခံကေတာ့ ရွမ္းစာမူသစ္ကို အတည္ျပဳဖို႔ ရွမ္းပညာရွိကဝိ မ်ား ေတာင္ႀကီးမွာ လာစည္းေဝးၾကျခင္းျဖစ္တယ္။ ေရွးအက်ဆုံး ရွမ္းစာေပကေတာ့ ယခု တ ႐ုတ္စာလို ႐ုပ္သဏ္႑ာန္စာလုံးျဖစ္မွာပါ။ ယခုတ႐ုတ္စာလုံးတစ္လုံးဟာ အဓိပၸါယ္တူေပမယ့္ အသံထြက္မတူပါဘူး။ ေတာင္ပိုင္းတ႐ုတ္က အသံတစ္မ်ိဳး၊ ေျမာက္ပိုင္းတ႐ုတ္က အသံ တစ္ မ်ိဳး။ ဂ်ပန္ကတစ္မ်ိဳး၊ ကိုးရီးယားက တစ္မ်ိဳး အသံထြက္ၾကတယ္။ သမိုင္းပညာရွင္အခ်ိဳ႕ ခန႔္ မွန္းယူဆတာကေတာ့ ဘီစီ ၈၄၃ ခုမွာ သာကီႏြယ္ အဘိရာဇာမင္းက ေကာလိယတိုင္း ကေန ၿပီး တေကာင္းကို ေရာက္လာကာ စာေပေတြလည္း ပါလာတယ္လို႔ယူဆတယ္။ တေကာင္းက ေနတဆင့္ ဘိႏၷကမင္းက ေမာင္ရွမ္းျပည္ကို ထပ္မံယူေဆာင္လာတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ စာလုံး ပုံစံကေတာ့ သကၠတသဏ္႑ာန္ပါ။ နန္ေခ်ာင္ေခတ္ ဘုရင္ဆိုင္ေလာဝ္ပီ လက္ထက္ (ေအဒီ ရ၂၈-၇၄၈)မွာေတာ့ ရွမ္းစာအတြက္ အသုံးမဝင္တဲ့ သကၠတစာလုံးမ်ားကို ဖယ္ထုတ္ၿပီး ေလး ေဒါင့္ပုံစံစာလုံး ၁၈ လုံးကို ျပဳျပင္အသုံးျပဳကာ ပဲပင္ေပါက္ရွည္စာ(ေခၚ)လိက္ထိုေငါက္ေယာဝ္း ျဖစ္လာတယ္။ ေအဒီ ၁၃၁၂ ေမာဘုရင္ ေဆခန္ဖလက္ထက္မွာေတာ့ ပုံစံရွည္ေနတဲ့ စာလုံးကို အတိုျပန္ျပင္လိုက္ေတာ့ ပဲပင္ေပါက္တိုစာ (ေခၚ) လိက္ထိုေငါက္ပြတ္ (ေခၚ) ယခု ေမာရွမ္း စာျဖစ္လာတယ္။ ေအဒီ ၁၄၀၈-၁၄၂၈ မွာေတာ့ ေရးသားရလြယ္ကူေအာင္ေလးေဒါင့္ စာလုံး ကို အဝိုင္းအျဖစ္ ေျပာင္းလဲ အသုံးျပဳလာကာ ယခု ရွမ္းစာမူေဟာင္းျဖစ္လာတယ္။


စာေပဆိုတာ တစ္ေခတ္နဲ႔ တစ္ေခတ္ အျမဲေျပာင္းလဲေနေလေတာ့ ဒုတိယကမၻာစစ္ၿပီး တဲ့ေနာက္ ဆရာေတာ္ဦးဝိဇယနႏၵ၊ စဝ္ဆိုင္မိန္း(က်ိဳင္းတုံ)တို႔ဦးေဆာင္ၿပီး ရွမ္းအဝိုင္းစာလုံး မူ ေဟာင္းရဲ့ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ထပ္မံျဖည့္စြက္ကာ အသံထြက္မွန္ ရွမ္းစာမူသစ္ကို စီစဥ္ ခဲ့ တယ္။ သို႔ေသာ္ ရွမ္းျပည္ ဗမာျပည္ နိုင္ငံေရးအေျခအေနကလည္း မၿငိမ္သက္တာေၾကာင့္ ဒီစာေတြဟာ မျပန႔္ႏွံ့ခဲ့ပါ။ ေနာက္ပိုင္း မူကြဲေတြလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးထြက္လာတဲ့အတြက္ တစ္ခု တစ္စုတည္းျဖစ္ေအာင္ ဆရာေတာ္သံဃာေတာ္မ်ား၊ ရွမ္းပညာရွိကဝိမ်ား၊ တကၠသိုလ္ေက်ာင္း သားမ်ား အႀကိမ္ႀကိမ္ အစည္းအေဝးေခၚၿပီး ရွမ္းစာေပမူသစ္ကို အတည္ျပဳ ျပဌာန္းခဲ့တယ္။


ေတာင္ႀကီး ရွမ္းစာေပေကာ္မရွင္အစည္းအေဝးမွာ စိုင္းခမ္းလိတ္က မန္းတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ရွမ္းစာေပအတြက္ တက္ႂကြစြာ လွုပ္ရွားခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိုင္းထီးဆိုင္အတြက္ စိုင္းခမ္းလိတ္နဲ႔ ခင္မင္ရင္းနီးျဖစ္ေအာင္ အေၾကာင္းကဖန္တီးလာေတာ့ တယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဆုံေတြ႕ျခင္းဟာ ျမန္မာျပည္အႏုပညာေလာကအတြက္ ကိုယ္ပိုင္ သံစဥ္နဲ႔ သစ္လႊင္တဲ့ ေတးသီခ်င္းေတြ မ်ားစြာ ေပၚထြက္လာမယ္ဆိုတာ ဘယ္သူကမွ မထင္ ခဲ့ဘူး။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ေတြ႕ဆုံမွုဟာ ေခတ္သစ္ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္သီခ်င္းမ်ား စည္ပင္ေစတဲ့ ေခတ္လို႔ ဆိုရပါမယ္။


ဘာေၾကာင့္ စိုင္းထီးဆိုင္လို႔ေခၚသလဲ


၁၉၆၂ ခု ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီတက္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ ကြန္ဗဲင့္ေက်ာင္းေတြကို နိုင္ငံ ေတာ္ပိုင္အျဖစ္ သိမ္းလိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရစ္ခ်တ္နႏၵာလည္း ေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရး ႏွင့္အညီ နာမည္အသစ္ေျပာင္းခ်င္လာေတာ့ ရွမ္းကဝိတစ္ဆူျဖစ္တဲ့ ေတာင္ႀကီးမွာရွိတဲ့ ဦးခြန္ မဟာ (တန႔္ယန္း-မိုင္းရယ္)ထံသြားၿပီး ရွမ္းနာမည္အသစ္သြားေတာင္းတယ္။ ဦးခြန္မဟာ လဲ တြက္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ထီးဆိုင္ (ထီး= အထြဋ္အထိပ္၊ ဆိုင္=တန္ဖိုးရွိေသာေက်ာက္) လို႔ တကယ္ေကာင္းေပ့ဆိုတဲ့ နာမည္ေပးလိုက္တယ္။


ဝါသနာ


လြိဳင္လင္မွာ ကိုးတန္းေအာင္ၿပီး ေတာင္ႀကီးမွာ ဆယ္တန္းလာတက္တဲ့အခ်ိန္ ဝါသနာ ဆိုတာ တားလို႔မရပါ ဆိုတဲ့အတိုင္း အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လာရင္ ဝါသနာနဲ႔ အသက္ရွင္ခ်င္ၾက တယ္။ စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ့ ဝါသနာကေတာ့ အႏုပညာ ဆိုေတာ့ ထိုင္းနိုင္ငံမွာ သီခ်င္း သြားသြင္းဖို႔ ႀကိတ္ႀကံစည္ေနတယ္။ စိုင္းဆိုင္ေမာဝ္နဲ႔ အတူ က်ိဳင္းဟဲမွာ သီခ်င္းသြားသြင္းဖို႔ နမ့္စန္ၿမိဳ႕မွာ အခ်ိန္အခ်က္ျပဳထားတယ္။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ စိုင္းထီးဆိုင္ နမ့္စန္ေကာင္ဘြိဳင္ကား တန္းႀကီးကို မမီေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ လင္းေခးေတာလမ္းအတိုင္း ကုန္သည္ေတြနဲ႔အတူ ထိုင္းနယ္စပ္ မယ္ေဟာင္ေဆာင္ကို ေရာက္ခဲ့တယ္။ ထိုင္းနိုင္ငံထဲဝင္ဖို႔ ထိုင္းနယ္ျခားေစာင့္ရဲနဲ႔ အဆင္မေျပလို႔ စိုင္းထီးဆိုင္ ေတာင္ႀကီးကိုအေရာက္ ျပန္လာေသာ္ လည္း ဆယ္တန္းစာေျဖစာရင္းသြင္းဖို႔ အခ်ိန္မမီေတာ့ပါဘူး။ တစ္ႏွစ္ေအာက္လိုက္ရေတာ့ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဖခင္ျဖစ္သူစိတ္ဆိုးၿပီး သူ႔ကို လင္းေခးျပန္ေခၚသြားတယ္။ လင္းေခးမွာ ဆယ္တန္းေျဖၿပီးတဲ့ေနာက္ ရန္ကုန္မွာ အေရွ႕ေတာင္အာရွ အားကစားပြဲရွိလို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႔အတူ ရန္ကုန္ကို ေရာက္သြားတယ္။ ရန္ကုန္ေရာက္သြားေတာ့ သူငယ္ခ်င္း စိုင္းစိုးျမင့္နဲ႔အ မွတ္မထင္ သြားဆုံေတြ႕ရင္း စိုင္းစိုးျမင့္က ဒီတစ္ပတ္ ျမန္မာ့အသံ ရွမ္းတိုင္းရင္းသား အစီ အ စဥ္မွာ သီခ်င္းအသစ္ သြင္းဖို႔ အစီအစဥ္ရွိေၾကာင္း ေျပာလာတယ္။ စိုင္းထီးဆိုင္ကို သီခ်င္းဆိုဖို႔ ေတာင္းဆိုလာေတာ့ ေရငတ္သူ ေရတြင္းထဲက်သလိုျဖစ္သြားေလေရာ့။ အဲဒီပြဲဦးထြက္မွာ ရွမ္း သီခ်င္း တ၊င္း၈ွဂ့္ကြေခ္,ဂူေခ္း၈ွ၊င္;rဝု. = အက်ည္းတန္ခ်စ္သူ၊ ေဂု.၈ွဂ့္မိူင္းဂရ၁္ = ေရျခား ေျမျခား ခ်စ္သူ၊ ေခူေခ္း၈ွ၊င္;လီ = အလွပေဂးႏြမ္း စတဲ့သီခ်င္းေတြဟာ လူႀကိဳက္မ်ားခဲ့တယ္။


တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝ


ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး မန္းတကၠသိုလ္မွာ ဒႆနိကေဗဒ တက္ခြင့္ရေတာ့ စိုင္းခမ္းလိတ္ တို႔နဲ႔ ျပန္ဆုံခြင့္ရလာတယ္။ အႏုပညာဝါသနာတူတဲ့ စိုင္းခမ္းသီနဲ႔ ပိုမိုခင္မင္ရင္းနီးလာတဲ့အ တြက္ စိုင္းခမ္းလိတ္လည္း သူ႔ညီေလးရဲ့ သူငယ္ခ်င္းဆိုၿပီး စိုင္းထီးဆိုင္ကို ပိုမိုအသိအမွတ္ျပဳ လာခဲ့တယ္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးရဲ့ အသိအမွတ္ျပဳမွုဟာ တစ္နိုင္ငံလုံးအတြက္ ဂီတသမိုင္းတစ္ရပ္ မွတ္တိုင္ထူခဲ့တယ္။ မန္းတကၠသိုလ္ကိုေရာက္လာေတာ့ စိုင္းထီးဆိုင္လည္း အႏုပညာ မိတ္ ေဆြေတြ မ်ားသထက္မ်ားလာတယ္။ ကိုေနဝင္း (ေမာင့္လျပည့္ဝန္း)နဲ႔လည္း ခင္ခြင့္ရသြား ေတာ့ အဲဒီတုံးက ညစဥ္ညတိုင္း မန္းပ်ိဳျဖဴေတြရဲ့ တကၠသိုလ္အေဆာင္ေရွ႕မွာ ေမာင္းလျပည့္ ဝန္းသီခ်င္းကို စိုင္းထီးဆိုင္ ဂစ္တာအိုတစ္လုံးနဲ႔ ဆိုခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ့ပင္ကိုယ္သံကိုက က႐ုဏာ သံပါေတာ့ နားေထာင္ရတဲ့သူတိုင္း ဘဝင္ခိုက္သြားတယ္။ တကၠသိုလ္အေဆာင္ေရွ႕မွာ စိုင္း ထီးဆိုင္အဖြဲ႕ သီခ်င္းလာဆိုၿပီဆိုရင္ MASU ကမမေတြ တစ္ေဆာင္လုံး ၿငိမ္ၿပီး သူ႔သီခ်င္း ၿပီးတဲ့ အထိ နားေထာင္ေနၾကတယ္။ အေဆာင္မွူးေတြလည္း သူ႔သီခ်င္းသံစဥ္မွာ ေမၽွာသြား စျမဲပါ။ တကၠသိုလ္တက္စဥ္ သူ႔ကို ခ်စ္စနိုးနာမည္ေပးၾကတယ္။ ေရႊဥၾသတဲ့။ ဥၾသငွက္ဟာ အနက္ ေရာင္ျဖစ္ၿပီး မလွေပမယ့္ အသံကေကာင္းတယ္။ ဥၾသ ဥၾသလို႔ တစ္ပုဒ္ တည္းထပ္ခါ ထပ္ခါ ဆိုေသာ္လည္း ၾကားရသူတိုင္း မရိုးနိုင္ဘူး။ စိုင္းထီးဆိုင္ အေဆာင္ေရွ႕မွာ သီခ်င္းဆိုၿပီး သြားရင္ မာစူးကမမေတြက အေဆာင္မွူးကေနတဆင့္ စားစရာေတြ ပို႔ေပး လိုက္တယ္။ ေပါက္ ဆူးလို႔ ဆိုရမွာလားမသိ။ သူတို႔ေခတ္တုံးက သူ႔ရဲ့သီခ်င္းသံဟာ လသာတဲ့ တကၠသိုလ္ညကို အလွဆင္ေပးၿပီး သူကေတာ့ အေမွာင္ထုထဲက ကို႐ုပ္ဆိုးျဖစ္ေနေလရဲ့။


၁၉၇၃ ခု ဝါသနာတူမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ စိုင္းခမ္းလိတ္၊ စိုင္းထီးဆိုင္၊ ခြန္မ်ိဳးလြင္၊ ေစာသိမ္း ဝင္းတို႔ပူးေပါင္းၿပီး The Outsiders တီးဝိုင္းအဖြဲ႕ကို တည္ေထာင္ကာ တကၠသိုလ္ နယ္ေျမမွာ ေဖ်ာ္ေျဖေပးၾကတယ္။ ေမာင္မယ္သစ္လႊင္ႀကိဳဆိုပြဲတို႔ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ား ႏွုတ္ဆက္ပြဲတို႔မွာ တီးခတ္ရတဲ့အတြက္ မန္းတကၠသိုလ္ကစၿပီး သူတို႔အဖြဲ႕ကို လူသိမ်ားလာ တယ္။ အဲဒီေခတ္တုံးက ေခတ္လူငယ္ေတြ ဆံရွည္ဂုတ္ဝဲ ထားတဲ့ေခတ္ဆိုေတာ့ သူတို႔အဖြဲ႕ ေတြလည္း ဆံရွည္ဂုတ္ဝဲေတြပဲ။ ၁၉၇၈ စာေရးသူ ေမၿမိဳ႕ေက်ာင္းတက္တုံးက ကန္ေတာ္ႀကီး မွာ ဆံရွည္ထားတဲ့ စိုင္းထီးဆိုင္ကို ဦးစြာျမင္ဖူးခဲ့တယ္။ သူက ပင္နီရွမ္းေဘာင္းဘီ၊ ရွမ္းအကၤ်ီ ရွတ္အျဖဴဝတ္ၿပီး ဂစ္တာတစ္လုံးနဲ႔ တကၠသိုလ္ရွမ္း ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူအဖြဲ႕နဲ႔ အတူ ေမၿမိဳ႕ကို picnic လာလည္တုံးကပါ။ ေကာင္းစြာမွတ္မိ တာကေတာ့ သူ႔ရဲ့ မ်က္မွန္ထူႀကီးပဲ။ အဲဒီတုံးက သူ႔ခ်စ္သူဘယ္သူလဲဆိုတာ စာေရးသူ မသိေပမယ့္ သူအခ်စ္ဆုံးကေတာ့ သူ႔ရဲ့ ဂစ္တာပဲျဖစ္မွာပါ။ အားလုံးေပ်ာ္ေအာင္ သူက ဂစ္တာနဲ႔ သီခ်င္းေတြ သီဆိုေပးတယ္။
အဆိုေတာ္ဘဝ


နိုင္ငံေက်ာ္အဆိုေတာ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာဖို႔မလြယ္ပါဘူး။ ပထမေျခလွမ္းကေတာ့ မႏၲေလး Center ေတးသံသြင္းမွာ သီခ်င္းစသြင္းတယ္။ တီးခတ္သံေတြ မေကာင္းလို႔ မေအာင္ ျမင္ပါ။ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ အိပ္မက္သာျဖစ္ခဲ့ေလရဲ့။ ဒီ့ထက္ဒီ ေကာင္းသထက္ေကာင္းေအာင္ ဒုတိယေျခလွမ္းကေတာ့ ရန္ကုန္ ဦးဘသိန္း စတူဒီယိုမွာ သြားသြင္းတယ္။ စီးရီးတစ္ေခြ ျဖစ္ လာေတာ့ ေစ်းကြက္ထဲတင္ဖို႔ ေျခလွမ္းလွမ္းၾကည့္ေတာ့ ရန္ကုန္က ေတးသံသြင္းေတြ လက္မ ခံျပန္ဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ကမေမးလာတယ္


ဘာသီခ်င္းလဲ
ဗမာသီခ်င္းပါ


နိုင္ငံျခားသံစဥ္နဲ႔တီးတာလား မဟုတ္ဘူး ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ပါ ေဟ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ဆိုေတာ့ သူမ်ားကို ဘယ္မီမလဲ။ နိုင္ငံျခားသံစဥ္ကို ငါတို႔က နား ေထာင္လို႔ေတာင္မရဘူး။ မင္းတို႔က ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္နဲ႔ ဆိုေတာ့ ေဝလာေဝးပဲ။ ေခတ္သစ္ ဗမာ သီခ်င္းကို ငါတို႔ဗမာကိုယ္တိုင္ဆိုတာေတာင္မွ ငါတို႔က နားမေထာင္နိုင္ဘူး၊ မင္းတို႔က ရွမ္းျဖစ္ ၿပီး ဗမာသီခ်င္းဆိုတယ္ ဆိုေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့ နားေထာင္နိုင္မွာမဟုတ္ဘူး . . . တဲ့


သူတို႔စီးရီးသစ္အတြက္ ေတးသံသြင္းအားလုံးလိုလို ေခါင္းခါၿပီး အေျဖေပးလိုက္တယ္။ ေတးသံသြင္းေတြ ျဖန႔္ေပးဖို႔ အသနားခံတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ၂ က်ပ္နဲ႔ အခ်ိဳ႕ဆိုင္မွာ ေစ်းတဲ့ခဲ့တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုင္ကေတာ့ လုံးဝလက္မခံတဲ့အျပင္ ပစ္ပစ္ခါခါေျပာတာလဲရွိေလရဲ့။ စိတ္ဓါတ္က်တယ္ စိတ္ဓါတ္က်တယ္ ဆိုတဲ့သီခ်င္းအတိုင္း ေအာ္ရေလမလားပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေအာက္ကို ျပဳတ္က်သြားတဲ့ စိတ္ဓါတ္ဟာ မဟာပထဝီေျမႀကီးနဲ႔ ထိၿပီးရင္ အေပၚကို ျပန္ခုန္ တက္တတ္တယ္ ဆိုတာ မေမ့ပါနဲ႔။ ရန္ကုန္မွာ အလုပ္မျဖစ္လို႔ ေတာင္ႀကီးကိုတက္လာကာ ေမာဝ္ေတးသံသြင္းက ၾကည္ ျဖဴစြာလက္ခံၿပီး ျဖန႔္ေပးေတာ့ အားရွိလာသလိုလိုျဖစ္သြားတဲ့ အျပင္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေအာင္ခင္ျမင့္ (ေဂ်ေမာင္ေမာင္)လည္း ေတာင္ႀကီးေရာက္ခိုက္ သူ တို႔သီခ်င္းေတြကို ရန္ကုန္ကို ျပန္သြားျဖန႔္ေပးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကို ျပန႔္သြားတယ္။


၁၉၇၃ ခုမွာပဲ သူတို႔ရဲ့ The Outsiders အဖြဲ႕နဲ႔ စိုင္းခမ္းသီ၊ ေစာဂ်က္ဆင္၊ ေစာေဂ်ာ္ နီတို႔ရဲ့ အဖြဲ႕ Highlanders ပူးေပါင္းၿပီး နိုင္ငံေက်ာ္ The Wild Ones အဖြဲ႕ျဖစ္လာတယ္။ ဒီအဖြဲ႕နာမည္နဲ႔ ရန္ကုန္မွာ ေႏြရာသီ ဆိုတဲ့ စီးရီးတစ္ေခြသြားသြင္းတယ္။ ေခြျဖန႔္တဲ့ အခ်ိန္ ေတးသံသြင္းကလူေတြ အိပ္ေရးပ်က္တဲ့အထိ ေငြေတြေရတြက္ရလို႔ ေခြေရာင္းေကာင္းတဲ့ အေၾကာင္း အသံသြင္းေပးတဲ့ ကိုေမာင္ေမာင္ေတာင္ အံ့ၾသသြားတယ္။ ေနာက္ထပ္သြား သြင္းတဲ့ တတိယစီးရီးကေတာ့ မႏၲေလးေရာက္ ရွမ္းတစ္ေယာက္ပါ။ ဒီစီးရီးေၾကာင့္ စိုင္းထီး ဆိုင္ရဲ့နာမည္လည္း တစ္နိုင္ငံလုံးသိသြားေလေတာ့တယ္။ ေတးသံသြင္းေတြလည္း လက္မ လည္ေအာင္ အေခြေတြကူးေနရေတာ့တယ္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္၊ အေအးဆိုင္ေတြမွာလည္း မႏၲေလးေရာက္ရွမ္းတစ္ေယာက္သီခ်င္းသံ ညံသြားေတာ့တယ္။


စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ့ သီခ်င္းေတြက ဗမာသီခ်င္းေတြမ်ားပါတယ္။ ဗမာစီးရီးေတြထဲမွာ ရံခါ ရံခါ ရွမ္းသီခ်င္းသံ တစ္ပိုဒ္စ ႏွစ္ပိုဒ္စ ညႇပ္ပါလာတာကို ၾကားရတဲ့ ရွမ္းေတြအဖို႔ သၾကားေပၚ က သကာခဲပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ သူ႔ရဲ့သီခ်င္းေတြ ဆက္တိုက္ထြက္ထြက္လာေတာ့ ပရိသတ္ကလည္း သူ႔အသံနဲ႔ ရင္းနီးသထက္ ရင္းနီးလာေတာ့တယ္။ ေတးေရးဆရာ စိုင္းခမ္းလိတ္ရဲ့ စာသား ေတြကလည္း ခန႔္ညားသလို စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ့ အသံကလည္း ေကာင္းလြန္းတာေၾကာင့္ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းမိျခင္းဟာ ရွည္လၽွားတဲ့ခရီးအတြက္ မီးရထားသံလမ္းလိုပါပဲ။ တခ်ိဳ႕ အဆို ေတာ္ေတြ သီခ်င္းဆိုတယ္။ ေကာင္းတယ္။ နာမည္ႀကီးလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဓိက ျပႆနာ ကေတာ့ သီခ်င္းေရးေပးတဲ့သူမရွိလို႔ အခက္အခဲၾကဳံရတတ္တယ္။ စိုင္းထီးဆိုင္အတြက္ေတာ့ သူ႔ဘက္ကေရာင္းက စိုင္းခမ္းလိတ္တစ္ေယာက္လုံးရွိေနေလေတာ့ သူမ်ားလို ေတးေရးဆရာ ရွာဖို႔ ျပႆနာမရွိခဲ့ေပ။ သူကိုယ္တိုင္လည္း သီခ်င္းေရးစပ္တတ္သူ ျဖစ္ေသးတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ ေယာက္ရဲ့ မဆုတ္မနစ္ႀကိဳးစားမွုေၾကာင့္ ၿပိဳင္တူ နာမည္ႀကီးလာေတာ့တယ္။ ေတးဆိုသူနဲ႔ ေတးေရးသူအၾကားမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လို ဒြန္တြဲနာမည္ရလာ ဖို႔ ျဖစ္ခဲတယ္။ တခ်ိဳ႕ ေတးဆို သူသာ နာမည္ႀကီးသြားၿပီး ေတးေရးသူကေတာ့ ေနာက္ေကာက္ က်န္ခဲ့တယ္။ ဘယ္သူမွ မသိ ၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ စိုင္းထီးဆိုင္ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကလည္း စိုင္းခမ္း လိတ္ေရးမွ ပရိသတ္ သေဘာေတြ႕ မေနာေခြ႕ျဖစ္သလို စိုင္းခမ္းလိတ္ေရးတဲ့သီခ်င္းကလည္း စိုင္းထီးဆိုင္ဆိုမွ ႀကိဳက္ၾကတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ေလတံခြန္နဲ႔ႀကိဳးျဖစ္ၿပီး ပရိသတ္ ကေတာ့ တိုက္ခတ္တဲ့ေလနဲ႔တူတယ္။


ေလာကဓံ


စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ့ သီခ်င္းေခြေတြ အေရာင္းသြက္လွၿပီး ပိုပိုၿပီးေတာ့ နာမည္ႀကီးလာေလ ေတာ့ မနာလိုသူေတြလည္း ရွိစျမဲပါ။ ဒါေၾကာင့္ နည္းလမ္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ စိုင္းထီးဆိုင္ နာမည္ပ်က္ ေအာင္ လုပ္ေဆာင္လာၾကတယ္။ ကာတြန္း႐ုပ္ေျပာင္တစ္ခုက ဘယ္လိုေလွာင္ေျပာင္ထားသ လဲဆိုေတာ့ ျမန္မာဂ်ိမ္းစပြန္းလို႔ဆိုရတဲ့ ကာတြန္း႐ုပ္ေျပာင္ တစ္ခု (ေပၚဆန္းေမႊး လို႔ထင္တယ္ စာေရးသူ သိပ္မမွတ္မိေတာ့ဘူး) စိုင္းထီးဆိုင္သီခ်င္းကို သူက နားေထာင္ရင္း ကက္ဆက္ ခလုတ္တစ္ခု ကိုႏွိပ္လိုက္တယ္တဲ့။ သြားေခါေခါ မ်က္မွန္ထူထူ ဆံရွည္ရွည္နဲ႔ ေခါင္းေလာင္း ေဘာင္းဘီ ဝတ္ထားတဲ့ စိုင္းထီးဆိုင္ ကက္ဆက္ထဲက ေနထြက္လာတယ္။ ဂ်ိမ္းစပြန္းလို အစြမ္းထက္တဲ့ ေပၚဆန္းေမႊးက စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ့ လည္ပင္းကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး မင္းဘာျဖစ္လို႔ ျမန္မာသီခ်င္း ပီေအာင္ မဆိုသလဲ ဟင္ မင္းရဲ့သြားကလည္း ေခါေနေသးတယ္ ဆိုၿပီး ပလာ ယာနဲ႔ စိုင္းထီး ဆိုင္ရဲ့ သြားေတြကို ႏွုတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ႏွားရင္းရိုက္ၿပီး ကက္ဆက္ထဲ ျပန္ သြင္းလိုက္တယ္။ ဒါဟာ စိုင္းထီးဆိုင္ ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္ျခင္းပါ။ စိုင္းထီးဆိုင္ကေတာ့ သူဝါ သနာလမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ဆက္ေလၽွာက္ၿပီး ေလာကဓံကို ေအးေဆးစြာ ျဖတ္သန္းလ်က္ပါ။ တခ်ိဳ႕ကာတြန္းကေတာ့ လမ္းေဘးက ဘိနပ္ဆိုင္နားမွာ ထီးဆိုင္ဖြင့္ထားတဲ့ပုံေတြ လမ္းေပၚမွာ က စိုင္းထီးဆိုင္နဲ႔ တူတဲ့ သူက မ်က္လုံးျပဴးၿပီး လန႔္ေနတဲ့ပုံေတြ သေရာ္နည္းမ်ိဳးစုံပါပဲ။ သို႔ေသာ္ ေလတံခြန္ဆိုတာ ေလတိုက္ႏွုန္းအားေကာင္းလာၿပီး ခံနိုင္မွုမရွိရင္ေတာ့ စုတ္ျပတ္သြားမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ယိမ္းယိုင္သြားမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ႀကိဳးျပတ္သြားမယ္။ ေလာကဓံတရားဆိုတာ ဘယ္ သူမွ မလြတ္နိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ႀကံ့ခိုင္မွုရွိရင္ေတာ့ ေက်ာ္လႊားနိုင္ပါတယ္။ စိုင္းခမ္းလိတ္နဲ႔ စိုင္းထီးဆိုင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ထပ္တူခံရတဲ့ ေလာကဓံလွိုင္းႀကီး တစ္ခုကေတာ့ ေမာေတာ့ ေမာ တာ ေပါ့ ဒါေပမယ့္ မေမာဘူး ဆိုတဲ့ သီခ်င္းစာသားပါ။ စာေရးသူဖတ္မိ မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ သတင္းစာ ေဆာင္းပါးတစ္ခုက အဲဒီ ေမာေတာ့ေမာတာေပါ့ ဆိုတဲ့ စကားလုံးေတြကို ႏွာဘူး အသံ ကိေလသာအသံဆိုၿပီး ပစ္ပစ္ခါခါ ေဝဖန္ထားတယ္။ အဲဒါကို သီခ်င္းမဖြဲ႕သင့္ဘူး စသ ျဖင့္ေပါ့။ အမွန္ကေတာ့ စိုင္းခမ္းလိတ္ေရးတဲ့သီခ်င္းဟာ သမီးရည္းစားႏွစ္ေယာက္ ဘီးကေလး နဲ႔ အတူလည္ခ်ိန္ သဘာဝက်က်ေရးဖြဲ႕ထားတဲ့ စာသားပါ။ အားလုံးလည္း ၾကားဖူးၿပီးသားပါ သိပ္ေမာသြားလား ေမာင္ရယ္တဲ့ ေမာေတာ့ေမာတာေပါ့ ဒါေပမယ့္ မေမာဘူး . . . ဒါေပမယ့္ ေဆာင္းပါးေရးတဲ့သူက အေတြးလြန္ၿပီး သူ႔ဝါသနာပါရာ စိတ္ထက္သန္ရာ ေၾကာင္ႀကိဳေၾကာင္ ၾကားေလၽွာက္ေတြးသြားတယ္ ထင္ပါရဲ့။ ထားပါေတာ့။


အႏုပညာစကားဆိုတာ ကိုယ္လိုတဲ့ဘက္ကို ဆြဲယူလို႔ရစျမဲပါ။ ဒါေပမယ့္ ေမာေတာ့ ေမာတာေပါ့ ဆိုတဲ့စကားဟာ လူႀကီးလူငယ္ လူရြယ္လူလတ္ေတြရဲ့ ပါးစပ္ျဖားမွာ စြဲသြားခဲ့ တယ္။ တစ္ခုခုလုပ္ၿပီး ေမာသြားၿပီဆိုရင္ အဲဒီစကားကို အေမာေျပအျဖစ္ အေမးအေၿဖ လုပ္ ေတာ့တာပဲ။ စာေရးသူတို႔ေတာင္ ခဏခဏအသုံးျပဳေသးတယ္ေလ။ ဒီကဲ့ရဲ့သံကို ၾကားရ ေတာ့ စိုင္းခမ္းလိတ္အတြက္ ေက်နပ္ပါေတာ့ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေရးျဖစ္ေအာင္ ေရးလိုက္ ေသးတယ္။ ေခါင္းမေမာ့ပါဘူး ငုံ႔ဆဲပါ မင္းအလိုက်ပါ . . . .


လူျဖစ္လာရင္ လူတိုင္းရဲ့ ခ်ဥ္ဖတ္ကို မျဖစ္နိုင္သလို လူတိုင္းရဲ့ အခ်စ္ေတာ္လည္း မျဖစ္နိုင္ပါဘူး။ စိုင္းထီးဆိုင္ကို ခ်စ္တဲ့ပရိသတ္ကေတာ့ ရွမ္းသံဝဲဝဲ ခ်စ္စရာေလး လို႔ေျပာတဲ့ သူေတြလည္း မနဲဘူး။ ကဲ့ရဲ့တဲ့အထဲမွာ ပါးစပ္ပုတ္တဲ့ ရွမ္းအခ်ိဳ႕လဲပါေသးတယ္။ စိုင္းထီးဆိုင္ က ဗမာသီခ်င္းပဲဆိုတယ္ ရွမ္းလိုမဆိုဘူး တဲ့။ တကယ္တမ္း ဉာဏ္ဦးေႏွာက္နဲ႔ ဆင္ျခင္ၾကည့္ ရင္ စိုင္းထီးဆိုင္ နိုင္ငံေက်ာ္အဆိုေတာ္ ျဖစ္လာျခင္းဟာ-


(၁) ရွမ္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာသီခ်င္းကို သူမ်ားနဲ႔တန္းတူ၊ သူမ်ားထက္ေက်ာ္လြန္ေအာင္ ဆိုနိုင္ျခင္း။
(၂) မိမိရဲ့ နာမည္ကို စိုင္းထီးဆိုင္ ဆိုၿပီး ရဲရဲရင့္ရင့္ ရွမ္းနာမည္တပ္ထားျခင္း။
(၃) စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ့ ေက်ာ္ၾကားမွုေၾကာင့္ ရွမ္းလူမ်ိဳးတို႔ရဲ့ ဂုဏ္ျမင့္ ဂုဏ္တင့္ခဲ့ျခင္း။
(၄) တစ္ခါတစ္ေလ စတိတ္စင္ေပၚမွာ ရွမ္းဝတ္စုံဝတ္ၿပီး သီခ်င္းဆိုျခင္း၊ ညာလက္မွာ ေဆးမွင္ ေၾကာင္ထိုးထားသျဖင့္ ရွမ္းျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသျပျခင္း၊ မိုင္ဆုံ မဂၤလာပါ စသျဖင့္ ရွမ္းလိုႏွင့္ ပရိသတ္ကို ႏွုတ္ဆက္ျခင္း စတာေတြဟာ မိမိရဲ့ ဇာတိမ်ိဳးရိုးဂုဏ္ကို ေဖၚညႊန္းျခင္း။
(၅) သူရဲ့ ဗမာစီးရီးထဲမွာ ရွမ္းသီခ်င္းမ်ား ၾကားညႇပ္၍ သီဆိုတာဟာ ရွမ္းျပည္နဲ႔ ေဝးကြာေနတဲ့ ရွမ္းမ်ားအတြက္ မိမိတို႔ရဲ့ အမ်ိဳးအႏြယ္ကို မေမ့ရန္ သတိေပးသလိုျဖစ္ေနျခင္း စတာေတြဟာ ရွမ္းျပည္သားအဖို႔ မ်ားစြာ တန္ဖိုးရွိတယ္လို႔ စာေရးသူယူဆတယ္။ စိုင္းထီးဆိုင္ သီခ်င္းအသစ္ စထြက္လာတိုင္း နဂိုအေဟာင္းေလာက္ မေကာင္းေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ေပမယ့္ၾကာၾကာနာေထာင္ ေလေလ ပိုပို ေကာင္းေလေလျဖစ္ခဲ့တယ္။ အေဟာင္းေတြလည္း ယေန႔တိုင္ မရိုးနိုင္ေသးပါ ဘူး။


အေကာင္းအဆိုး ဒြန္တြဲမ်ိဳး


နာမည္ႀကီးတဲ့သူေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ နာမည္ဆိုးလည္း ထြက္တတ္ပါတယ္။ စိုင္းထီးဆိုုင္လဲ အဲလိုပါပဲ။ စင္းလုံးေခ်ာေကာင္းမြန္တာေတာ့ ဘယ္သူမွ မျဖစ္နိုင္ဘူး။ ၁၉၇၇ တုံးက မူးယစ္ေဆးဝါးမွုေၾကာင့္ စိုင္းထီးဆိုင္ ေထာင္က်ခဲ့တယ္။ တခ်ိဳ႕လည္း စိုင္းထီးဆိုင္ တမင္သက္သက္ ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ခံရတယ္လို႔ေျပာၾကတယ္။ သူ႔ပရိသတ္တစ္ခ်ိဳ႕ အဲဒီ သ တင္းၾကားေတာ့ လာဖမ္းတဲ့သူရဲ့ အိမ္ကိုေတာင္ ခဲမိုးသြားရြာတယ္လို႔ေျပာတယ္။


ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ စိုင္းထီးဆိုင္ဟာ စိုင္းထီးဆိုင္ပါပဲ။ နာမည္ႀကီးတဲ့ပုဂၢိဳလ္အခ်ိဳ႕ဟာ နာမည္ပ်က္ထြက္သြားရင္ စုံးစုံးျမဳပ္သြားေတာ့တယ္။ စိုင္းထီးဆိုင္ကေတာ့ အဲလိုမဟုတ္ဘူး။ သူ႔ခ်စ္တဲ့ အႏုပညာလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ေျဖာင့္မွန္စြာ ရပ္တည္ခဲ့တယ္။ စတိတ္ရွိုးပြဲလုပ္တိုင္း စိုင္းထီးဆိုင္ပါရင္ လက္မွတ္ေတြ ရွိသေလာက္ကုန္သြားေတာ့တာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကန္ထရိုက္ ေတြ စိုင္းထီးဆိုင္ကို အလုအယက္ငွားၾကေတာ့တယ္။ စိုင္းထီးဆိုင္ဟာ ပရိသတ္ကို ခ်စ္တဲ့သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္လို႔ ပရိသတ္ေတြကလည္း သူ႔ကို ခ်စ္ၾကတယ္။ ေလးစားၾကတယ္။ သူမ်ား မတုနိုင္တဲ့ သူ႔ရဲ့ အႏုပညာပါရမီတစ္ခုကေတာ့ သူဟာပရိသတ္ကို ေကာင္းစြာ ထိမ္းနိုင္ျခင္းပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ အဆိုသမားေတြ စတိတ္စင္ေပၚ ခုန္လိုက္ေပါက္လိုက္ပရိသတ္စိတ္ဝင္စားေအာင္ လုပ္ေသာ္လည္း စိုင္းထီးဆိုင္ကေတာ့ သမားရိုးက် ဂီတာလြယ္ၿပီး သီခ်င္းဆိုကာ ပရိသတ္ကို ထိမ္းသြားနိုင္ခဲ့တယ္။ ရွိုးပြဲတိုင္းလိုလို စိုင္းထီးဆိုင္ တက္မဆိုခင္က ပရိသတ္ေတြ လွုပ္လွုပ္ရြ ဆူဆူညံညံျဖစ္ေနေပမယ့္ ေနာက္တစ္ဖန္ အလွည့္က်တာကေတာ့ စိုင္းထီးဆိုင္ျဖစ္ပါတယ္ … လို႔ၾကားလိုက္တာနဲ႔ လက္ခုပ္သံေတြ မိုးထက္ညံၿပီး ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ေတြ ၿငိမ္က်သြားတယ္။ သူသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဆိုၿပီးတိုင္ လက္ခုပ္သံေတြဟာ ပိုၿပီး က်ယ္ေလာင္တယ္။


ရွိုးပြဲေတြမွာ ပြဲထိမ္းဖို႔အတြက္ နာမည္ႀကီးတဲ့သူကို ေနာက္မွာ ထားေလ့ရွိတယ္။ တစ္ခါ တစ္ေလ ပြဲစီမံသူ စိုင္းထီးဆိုင္ကို ပြဲမထုတ္ေသးရင္ ပြဲၾကည့္ပရိသတ္က စိုင္းထီးဆိုင္ ထြက္လာ ခိုင္းပါ ဆိုၿပီး အတင္းေတာင္းဆိုတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ေတြ သူ႔ရဲ့ သီခ်င္းသံကို ျမတ္နိုးေၾကာင္း သက္ေသပါ။ တစ္ခါ ပဲခူးရွိုးပြဲ တစ္ခု လက္မွတ္ေရာင္းၿပီး ေၾကာ္ ျငာတုံးက စိုင္း ထီးဆိုင္လည္းပါလို႔ လက္မွတ္ေတြ အကုန္ကုန္သြားတယ္။ ႐ုံျပည့္႐ုံလၽွံျဖစ္သြား တယ္ေပါ့။ နာမည္ႀကီးအဆိုေတာ္ေတြကို ေနာက္ပိုင္းအစီအစဥ္ေတြမွာထဲ့တဲ့အတြက္ တစ္ေၾကာင္း၊ ညဉ့္ နက္လာတာက တစ္ေၾကာင္း၊ အိမ္ျပန္ခ်င္တာကတစ္ေၾကာင္း၊ စိုင္းထီးဆိုင္ ရဲ့နားဝင္ပီယံ အ သံေလးကို ၾကားခ်င္တာေၾကာင့္ တစ္ေၾကာင္း စိုင္းထီးဆိုင္ကို ဆိုခိုင္းဖို႔ ေအာ္ၾကေတာ့တယ္။ တက္လာတိုင္း စိုင္းထီးဆိုင္မဟုတ္ေသးဘဲ ျဖစ္ေနေလေတာ့ ပရိသတ္ေတြ ဆူဆူပူပူျဖစ္လာ တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕မေစာင့္နိုင္တာေၾကာင့္ အျပင္ဘက္ထြက္လာၿပီး အဆိုေတာ္ေတြေနတဲ့ ေနရာ အထိ လာၾကည့္ၾကတယ္။ စိုင္းထီးဆိုင္ကို မေတြ႕တာေၾကာင့္ ပရိသတ္ေတြ စိတ္ဆိုးၿပီး ငါတို႔ ကို လိမ္ၿပီး လက္မွတ္ေတြေရာင္းတယ္ ပြဲထဲျပန္ဝင္လာတယ္။ စိုင္းထီးဆိုင္ မပါဘဲ လက္မွတ္ ကို လိမ္ေရာင္းတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းလဲ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ပ်ံ႕သြားေတာ့ ပရိသတ္ေတြ စိတ္ဆိုး ၾကၿပီး ထိုင္ခုံေတြကို စတင္ရိုက္ခ်ိဳးလာေတာ့တယ္။ အေျခအေနမဟန္ေတာ့တာေၾကာင့္ အ ေနာင္ဇာလည္း ပရိသတ္ကို ေခတၱသီးခံဖို႔ ေျပာေသာ္လည္း ပရိသတ္က ပိုၿပီးေတာ့ ေသာင္း က်န္းလာကာ ပြဲပ်က္လုမတတ္ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ တက္ဆိုတဲ့အဆိုေတာ္တိုင္းလိုလို အဆဲခံ ရေတာ့ ဘယ္သူမွ မတက္ဆိုရဲေတာ့ဘူး။ ေရွ႕ပိုင္းမွာ ထိုင္တဲ့ပရိသတ္ေတြလည္း ေနာက္က ဆူညံသံေၾကာင့္ ထိုင္ရမလို ထရမလို ျဖစ္ေနၿပီး ပြဲထိမ္း မနိုင္သိမ္းမရျဖစ္ေတာ့မယ့္ အခ်ိန္မွာ ရန္ကုန္က ကားတစ္စီး ပြဲခင္းထဲကို ဝင္လာတာေတြ႕ရေတာ့ ပြဲစီစဥ္သူက ကားဆီ တစ္ခါ တည္း ေျပးသြားၿပီး ကားထဲမွာ စိုင္းထီးဆိုင္ကို ေတြ႕ရေတာ့ သူထကလုမတတ္ ဝမ္းသာသြား တယ္။ ပြဲအေျခအေနေျပာျပကာ စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ့ လက္ကိုဆြဲၿပီး ခ်က္ခ်င္း စတိတ္စင္ေပၚတက္ ခိုင္းလိုက္တယ္။


စိုင္းထီးဆိုင္လည္း ခ်က္ခ်င္း သူခ်စ္တဲ့ ပရိသတ္ေရွ႕အေရာက္ေရာက္လာၿပီး ဂါရဝျပဳ မိုက္စ္ ကိုင္ကာ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ ပရိသတ္မ်ားခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ္ စိုင္းထီးဆိုင္ ေရာက္လာ ပါၿပီ။ လမ္းမွာ ကားပ်က္သြားလို႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း တစ္လမ္းလုံး စိတ္ပူေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ကို ေမၽွာ္ေနမယ့္ ပရိသတ္မ်ားအတြက္လည္း စိတ္ပူမိပါတယ္။ ေနာက္က်ၿပီးေရာက္လာတဲ့ ကၽြန္ ေတာ့ကို ခြင့္လႊတ္ၾကပါခင္ဗ်ား၊ ဒီည ကၽြန္ေတာ္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ပရိ သတ္မ်ားကို ေဖ်ာ္ေျဖေပးပါ့မယ္ခင္ဗ်ား . . . အဲဒီအသံၾကားလိုက္ေတာ့ လက္ခုပ္သံေတြ ညံ သြားေလေတာ့တယ္။ ဆူညံေနတဲ့ ပရိသတ္ေတြလည္း ခ်က္ခ်င္းၿငိမ္သက္ကာ ဝမ္းသာ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ေတြ လင္းလက္လာေလေတာ့တယ္။ စိုင္းထီးဆိုင္လည္း ေရႊဟသၤာနားခိုက္၊ ေရႊဟသၤာ ပ်ံမွာစိုး၊ ပ်ံသာပ်ံပါ ေရႊဟသၤာ nun stop သီခ်င္းသုံးပုဒ္အပါအဝင္ ပရိသတ္ႀကိဳက္ တဲ့ သီခ်င္းေတြနဲ႔ ပြဲထိမ္းသြားခဲ့ေတာ့တယ္။ အဲဒီပြဲကေတာ့ စိုင္းထီးဆိုင္ ကယ္လိုက္တဲ့ပြဲလို႔ ဆိုရမယ္။ သူဘယ္ရွိုးပြဲကို သြားဆိုဆို သူဆိုၿပီးတာနဲ႔ ေနာက္တစ္ပုဒ္ ေနာက္တစ္ပုဒ္လို႔ ပရိသတ္ေတြ အျမဲေတာင္းဆိုတယ္။ သူလည္းေနာက္တက္မည့္သူကို အားနာနာနဲ႔ ထပ္ဆိုေပး ေသာ္လည္း ေနာက္တစ္ပုဒ္က ထပ္ေတာင္းေနဆဲပါ။ သူ႔အလွည့္ဆိုၿပီးသြားတာနဲ႔ တခ်ိဳ႕ရွိုးပြဲ ေတြဟာ လူေတြလည္း တစ္ခါတည္း က်ဲသြားေတာ့တယ္။


စိုင္းထီးဆိုင္ဟာ ဗမာသီခ်င္းေခြေတြ မ်ားစြာ ထြက္နိုင္ခဲ့ေပမယ့္ ရွမ္းသီခ်င္းေခြကေတာ့ ဗမာေခြေတြေလာက္ သိပ္မမ်ားဘူး။ ဒါေပမယ့္ နာမည္ႀကီး လူႀကိဳက္မ်ားတဲ့ ရွမ္းသီခ်င္းေတြ ရွမ္းပရိသတ္မ်ား စိတ္ႀကိဳက္ျဖစ္ေအာင္ သူဆိုသြားခဲ့တယ္။ ဒီ့အျပင္ ဗြီဒီယိုေခတ္ တစ္စခန္းထ လာတဲ့အခ်ိန္ စိုင္းထီးဆိုင္လည္း အကယ္ဒမီေမသန္းႏုနဲ႔အတူ ေလညာအရပ္ကအခ်စ္ ဇာတ္ ကားဟာ ေတာ္ေတာ္ကို နာမည္ႀကီးသြားတယ္။ မစ ၦရိယ၊ အခ်စ္အတြက္တစ္ဖန္ေမြးဖြားျခင္း တို႔ကေတာ့ အဲေလာက္ နာမည္မႀကီးခဲ့ဘူး။


စိုင္းထီးဆိုင္ဟာ ရိုးရိုးေအးေအး ေနတတ္ၿပီး ဝါႂကြားတတ္သူမဟုတ္။ ဝါသနာတူမ်ား ကိုလည္း ေလးစားတတ္ၿပီး အားေပးတတ္ ႏွစ္သိမ့္တတ္တယ္။ ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္း ရွိုးပြဲ တစ္ခုမွာ ဘိုျဖဴက သူ႔သီခ်င္းေတြကို ဆိုတာ သူၾကားရေတာ့ သူဘိုျဖဴရဲ့ အသံကို ခ်ီးက်ဴးၿပီး အားေပးခဲ့တယ္။ ဘိုျဖဴက ေမာင့္လျပည့္ဝန္းသီခ်င္းဆိုၿပီးသြားတဲ့အခ်ိန္ စိုင္းထီးဆိုင္ကိုယ္တိုင္ ဘိုျဖဴကို ဆုသြားခ်ခဲ့တယ္။ ျမင့္မားတဲ့အႏုပညာစိတ္ဓါတ္ကို ေဖၚျပျခင္းပါ။ ေက်ာ္ဟိန္း၊ ေမဆြိ၊ ဘိုျဖဴ၊ ခင္ေမာင္တိုးတို႔ စိုင္းထီးဆိုင္သီဆို သြားတဲ့ သီခ်င္းေတြကို ျပန္ဆိုသြားတာ သူတို႔လည္း ထိုက္သင့္သေလာက္ နာမည္ရသြားၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေကာ္ပီဟာ မူရင္းေလာက္ ဘယ္ ေကာင္းနိုင္မလဲ။ စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ့ mode က သူမ်ားနဲ႔ မတူဘူးေလ။


အႏုပညာေလာကမွာ ၾကာရွည္စြာ ရပ္တည္နိုင္တဲ့ စိုင္းထီးဆိုင္လိုမ်ိဳးလူဟာ ရွားပါးလွ ပါတယ္။ အထင္သာ အျမင္သာဆုံးတစ္ခုကေတာ့ စိုင္းထီးဆိုင္ ႏွစ္ ၅၀ ျပည့္ ေရႊရတု ေမြးေန႔ လုပ္တုံးက သူနဲ႔အတူ ေခတ္ၿပိဳင္ျဖစ္တဲ့သူေတြအားလုံး အဆိုေတာ္ေတြအားလုံး သူ႔သီခ်င္း ေတြကို တစ္ေယာက္တစ္ပုဒ္ ျပန္လည္သီဆိုသြားခဲ့တာ စိုင္းထီးဆိုင္ရဲ့ အသံဟာ ေရြႊဥၾသ လို ျဖစ္ေနၿပီး သူတို႔အားလုံးကို ေက်ာ္ျဖတ္ကာ တက္သစ္စေတြနဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းေနတာ ေတြ႕ ရတယ္။ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာျပည္သားေတြရဲ့ ဖိတ္ေခၚမွုေၾကာင့္ စိုင္းထီးဆိုင္လည္း နိုင္ငံျခား မွာ သြားေရာက္ေဖ်ာ္ေျဖခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ့ နိုင္ငံရပ္ျခား ေနာက္ဆုံးေဖ်ာ္ေျဖမွုကေတာ့ ၂၁၀၂ ခု (ခရစ္ ၂၀၀၇) ေဒါက္တာအရွင္ဓမၼသာမိ ဖိတ္ၾကားခ်က္အရ အဂၤလန္ ေအာက္စ္ဖို႔ ရွမ္းႏွစ္ သစ္ကူးမွာ သြားေဖ်ာ္ေျဖျခင္းပဲျဖစ္တယ္။


အေမရိကန္သံ႐ုံးမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ ဗမာသီခ်င္းႀကိဳက္တဲ့ အေမရိကန္သူတစ္ေယာက္ က စိုင္းထီးဆိုင္အသံနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဒီလိုေျပာဖူးတယ္။ စိုင္းထီးဆိုင္လိုအသံမ်ိဳးနဲ႔ ငါတို႔အေမရိ ကန္နိုင္ငံမွာဆိုရင္ သူေဌးျဖစ္ၿပီ တဲ့။ ဒါေပမယ့္ စိုင္းထီးဆိုင္ကေတာ့ ဒီနိုင္ငံမွာ သူေဌးလည္း မျဖစ္သလို သူဆင္းရဲလည္း မျဖစ္ခဲ့ပါ။ ဝါသနာကို အေျခခံၿပီး အႏုပညာသမားဘဝနဲ႔ သားမ ယားကို အလုပ္အေကၽြးျပဳသြားနိုင္ခဲ့တယ္။ သူ႔ဇနီးကေတာ့ ခင္သန္းစိုးျဖစ္ၿပီး သူ႔အေပၚ မွာ သစၥာရွိတဲ့သူလို႔ ဆိုရပါမယ္။ စိုင္းထီးဆိုင္ ေထာင္က်တုံးက ဘယ္သူမွ သူ႔ကို လာမၾကည့္ ေပမယ့္ သူမကေတာ့ ကဲ့ရဲျပစ္တင္တဲ့ၾကားကေန သူ႔ကို လာကူညီတယ္။ The friend in need is a friend in deed ဆိုတဲ့အတိုင္း ေထာင္ကထြက္လာၿပီး အိမ္ေထာင္ဖက္အျဖစ္ စိုင္းထီးဆိုင္ က ခင္သန္းစိုးကိုပဲ ေရြးခ်ယ္လိုက္ေတာ့တယ္။ ခင္သန္းစိုးနဲ႔အတူ (၁) စိုင္းခိုင္ခမ္း၊ (၂) နန္းစမ္ ဟြမ္၊ (၃) နန္းယုေခါင္ သားသမီး သုံးေယာက္ထြန္းကားခဲ့တယ္။


၂၀၀၈ ခု တာခ်ီလိတ္ကေန သီခ်င္းသြားဆိုၿပီး ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္လာခ်ိန္ အစာအိမ္ နာ၊ အူေယာင္ေရာဂါျဖစ္ၿပီး ကုမရနိုင္ေတာ့တဲ့အတြက္ (၁၀၊ ၃၊ ၂၀၀၈) နံနက္ ၅း၄၅ နာရီ အခ်ိန္ ရန္ကုန္ ျပည္သူ႔ေဆး႐ုံႀကီးမွာ ကြယ္လြန္အနိစၥေရာက္ခဲ့တယ္။ သူ႔ကို သၿဂႋဳဟ္တဲ့ ေန႔ ဟာ သူ႔ကိုခ်စ္တဲ့ပရိသတ္ေတြက သူ႔ကို ေနာက္ဆုံးအေနလိုက္ပို႔ျခင္းနဲ႔ လြန္စြာစည္ကား ခဲ့ တယ္။ စိုင္းထီးဆိုင္ဟာ လူေသေသာ္လည္း နာမည္မေသေသးပါ။ က်ားေသဟာ မိမိရဲ့ သား ေရကို ထားရစ္ခဲ့သလို စိုင္းထီးဆိုင္ေသေသာ္လည္း သူ႔ရဲ့ နာမည္ေကာင္းေတြ ထားရစ္ ခဲ့ တယ္။ သူဟာ သူ႔အႏုပညာနဲ႔ ရွမ္းလူမ်ိဳးအတြက္ ဂုဏ္ျမင့္ေစတဲ့သူျဖစ္ခဲ့လို႔ ရွမ္းျပည္နယ္လုံး ဆိုင္ရာ ပိဋကတ္ရွမ္းဘာသာျပန္အဖြဲ႕ခ်ဳပ္က ပင္လုံၿမိဳ႕ ပရိယတၱိသဒၶမၼပါလ စာပြဲေတာ္ ႏွစ္ (၅၀)ျပည့္ ေရႊရတုသဘင္ပြဲေတာ္မွာ စိုင္းထီးဆိုင္အား ရွမ္းအႏုပညာရွင္ ထူးခၽြန္ဆုကို က်ပ္ေငြ ဆယ္သိန္းနဲ႔ အတူ ခ်ီးျမင့္ခဲ့တယ္။ ၁၃၇၀ ျပည့္ ကဆုန္လဆန္း ၁၃ ရက္ ဆုေပးပြဲအခမ္းအနား ကို သားျဖစ္သူ စိုင္းခိုင္ခမ္းက ဖခင္ကိုယ္စား တက္ေရာက္ယူခဲ့တယ္။ စိုင္းထီးဆိုင္တစ္ ေယာက္ သူဒီဆုကို ရသြားတယ္ဆိုတာ သူမသိခဲ့တာကေတာ့ ဝမ္းနည္းစရာပါ။ စိုင္းထီးဆိုင္ ေသဆုံးသြားေပမယ့္ သူ႔ရဲ့သီခ်င္းသံေတြကေတာ့ ပရိသတ္ေတြအၾကားမွာ ပ်ံ႕လႊင့္ေနဆဲပါ။ ဒို႔တေတြက သူ႔ကို မျပန္နဲ႔ဦး မျပန္နဲ႔ဦးကြယ္ လို႔ ဆိုေပမယ့္ သူကေတာ့ ရွမ္းသီခ်င္းနဲ႔ ႏွုတ္ဆက္ကာ ထြက္သြားခဲ့တယ္။


မိူ၀္းယဝ့္ မိူ၀္းယဝ့္ မိူ၀္းလြရ၁္းလြရ၁္း
ျပန္ၿပီ ျပန္ၿပီ ေျဖးေျဖးျပန္ တဲ့. . .။


စိုင္းထီးဆိုင္တစ္ေယာက္ ေကာင္းရာသုဂတိသို႔ လားပါေစ။
၂၀၀၉ ခု ေရႊရတုပုံရိပ္ မဂၢဇင္းမွ ရွမ္းစာေရးဆရာ ဟိုင္းေဆခိုင္၏ ရွမ္းစာမူကို ဆီေလၽွာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ထားသည္။


By laisaitai – November 9, 2010Posted in: ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကား ရွမ္းအမ်ိဳးသား


Credit to : Shan View


Photo Credit to Nang Voe Seng Mook