ပင္လုံစာခ်ဳပ္ “Panglong Agreement” သည္ ပဋိညာဥ္ (သို႔မဟုတ္) အျပန္အလွန္ျပဳရန္သေဘာတူညီခ်က္မ်ားကို ဥပေဒသေဘာ သဘာဝ အတိုင္းစာအားျဖင့္ေရးသားခ်ဳပ္ဆိုထားသည့္ သမိုင္းဝင္ စာခ်ဳပ္ႀကီး တခုျဖစ္သည္ ။

ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ခ်င္း တိုင္းျပည္မ်ားရွိ လူမ်ိဳးမ်ားအသီးသီးကို ကိုယ္စားျပဳၾကသည့္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး မ်ားႏွင့္ “Ministerial Burma” ကို ကိုယ္စားျပဳသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တို႔အၾကားအျပန္အလွန္ျပဳရန္ သေဘာတူခ်ဳပ္ ဆို ထားသည့္ ပဋိညာဥ္ စာခ်ဳပ္ႀကီးတခုျဖစ္သည္ ။


အဆိုပါ ပင္လုံပဋိညာဥ္ေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္ စုျမန္မာနိုင္ငံ ဆိုသည့္ျပည္ေထာင္ မ်ားစုစည္းထားေသာတိုင္းျပည္သစ္တခု ကမၻာေပၚတြင္ ေပၚ ထြန္းလာခဲ့ျခင္းျဖစ္ သည္။ ပင္လုံပဋိညာဥ္ေၾကာင့္ အဂၤလိပ္တို႔ကေတာင္တန္းေဒ သမ်ား “Frontier Areas” ဟု အမည္ေပးကာ သီးျခားအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သည့္ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ခ်င္း တိုင္း ျပည္မ်ားႏွင့္ “Ministerial Burma” ဟု ယခင္က သီေပၚမင္းႏွင့္ သီေပါမင္း မတိုင္ခင္က ျမန္မာဘုရင္မ်ားအုပ္ခ်ဳပ္မင္းမူခဲ့သည့္ နယ္ေျမမ်ား ကို အေျခခံ သတ္မွတ္ခဲ့သည့္ တိုင္းျပည္မ်ား စုစည္းလၽွက္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာနိုင္ငံ ျဖစ္ တည္ လာျခင္းျဖစ္သည္။ ပင္လုံပဋိညာဥ္ေၾကာင့္ လြပ္လပ္ေရးသီးျခားစီ ရလတံ့ေသာ အဆိုပါတိုင္းျပည္မ်ားစုေပါင္းကာ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာနိုင္ငံ အျဖစ္ အဂၤလိပ္တို႔ထံ ဆုံးရွုံးခဲ့ရသည့္ လြပ္လပ္ေရးကို စုေပါင္းရယူခဲ့ၾကသည္။


ဤထက္မက အနက္အဓိပၸာယ္ႏွင့္ အႏွစ္သာရ နက္ရွိုင္းႀကီးမားေလးျမတ္ လွေပသည့္ ပင္လုံပဋိညာဥ္ႀကီးကို ေဒါက္တာေအာင္ခင္ သည္ “Voice of America” ၌ “ေနာက္တခုက ဘာလဲဆိုေတာ့ အားလုံးေျပာေျပာေနတဲ့ ဒီပင္လုံစာခ်ဳပ္၊ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ ေျပာေျပာေနတယ္။ ပင္လုံစာခ်ဳပ္က ဘာမွမဟုတ္ ဘူးဗ်၊ အခ်က္ (၉) ခ်က္ပဲရွိတယ္။ကၽြန္ေတာ့ဆီမွာ အခုရွိတယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ပင္လုံစာခ်ဳပ္က အဂၤလိပ္ဘုရင္ခံေကာင္စီထဲမွာ တိုင္းရင္းသားကိုယ္စားလၽွယ္ ထည့္ ဖို႔ပဲ။ ဒါပဲ။ ဆိုေတာ့ ဘုရင္ခံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးေကာင္စီမွာ တိုင္းရင္းသား ကိုယ္စားလွယ္ ထည့္ဖို႔သေဘာတူတာ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ပဲ။ ဒါ့အျပင္ ဘာမွမရွိဘူး။ အဲဒါကို၊ အဲဒါနဲ႔ ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒမွာ ပါတဲ့သေဘာတရားေတြနဲ႔ ေရာၿပီးေ တာ့ျဖည့္ (ျဖစ္) ေနလို႔၊ ဒါေၾကာင့္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ကိုေတာ့ တေန႔ေန႔ ရွင္းရမယ္ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာပါ” ဟုေျပာဆိုခဲ့သည္။ 2 ေဒါက္တာေ အာင္ခင္ ကဲ့သို႔ေသာ ပါရဂူဘြဲ႕ရ ေခတ္ပညာတတ္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီး တဦး၏ ပါးစပ္ျဖားမွ ပင္လုံပဋိညာဥ္ႀကီးအား “ဘာမွမဟုတ္ဘူးဗ်” ဆိုသည့္ ေျပာဆို ခ်က္မ်ား ထြက္လာသည္ကို အံ့ၾသစြာ သိရွိရသည့္အျပင္၊ ကခ်င္ လြပ္လပ္ေရး အဖြဲ႕၏ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားကို ၾကားသိလာရသျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာနိုင္ငံ ဆိုသည့္ နိုင္ငံႀကီးတခုကို တည္ေထာင္ေစနိုင္စြမ္းရွိေသာပဋိညာဥ္ (သို႔မဟုတ္) “The Founding Document of the Union” ေခၚဆိုထိုက္သည့္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ (သို႔) ပင္လုံပဋိညာဥ္ အေၾကာင္းကို ဥပေဒရွုေဒါင့္မွ အက်ဥ္းခ်ဳံးေရး သား တင္ျပလိုက္ရပါသည္ ။


လြပ္လပ္ေသာ တိုင္းျပည္မ်ား အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ဆုံးရွုံးျခင္း၁၈၈၆ ခုႏွစ္ အဂၤ လိပ္ စစ္တပ္က သီေပါမင္းကို ဖမ္းဆီးလိုက္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ သက္ဦး
ဆံပိုင္ျမန္မာဘုရင္ သီေပါမင္း အုပ္ခ်ဳပ္မွု အာဏာသက္ေရာက္ရာ နယ္ေျမအားလုံးသည္ ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္အရအဂၤလိပ္တို႔ လက္ေအာက္ သို႔ က်ေရာက္ သြားၿပီျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔၏ သက္ဦးဆံပိုင္ ဘုရင္မင္းျမတ္ ျဖစ္သည့္ သီေပါမင္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာ သက္ေရာက္မွု မရွိသည့္ ခ်င္း၊ ကခ်င္၊ ရွမ္းတိုင္းျပည္မ်ားမူကား အဂၤလိပ္တို႔ လက္ေအာက္ သို႔ အလိုအေလၽွာက္ က်ေရာက္ျခင္းမရွိခဲ့ေပ ။


ထို႔ေၾကာင့္အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕စစ္တပ္သည္ ခ်င္း၊ ကခ်င္၊ ရွမ္း တိုင္းျပည္ မ်ားကို နိုင္ငံေရးနည္းအားျဖင့္ စည္း႐ုံးသိမ္းသြင္းျခင္း၊စစ္ေရးအားျ ဖင့္ ဆက္ လက္တိုက္ခိုက္ သိမ္းပိုက္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္ ။


သက္ဦးဆံပိုင္ျမန္မာဘုရင္သီေပါမင္းကို နန္းခ်လိုက္သည္ႏွင့္ ခ်င္း၊ ကခ်င္၊ ရွမ္း တိုင္းျပည္ မ်ား အဂၤလိပ္ လက္ေအာက္သို႔ အလိုအေလၽွာက္ က်ေရာက္ မသြား ရျခင္းသည္ သီေပါမင္းအုပ္ခ်ဳပ္သည့္ တိုင္းျပည္မ်ား (သို႔မဟုတ္) သီေပါမင္း အုပ္ခ်ဳပ္မွုလက္ေအာက္ရွိ တိုင္းျပည္မ်ားမဟုတ္သည့္ အျပင္ အခ်ဳပ္အခ်ာ အာဏာပိုင္ လြပ္လပ္သည့္ တိုင္းျပည္မ်ားျဖစ္ၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေ ပသည္ ။


အသိအမွတ္ျပဳ ခြဲျခားအုပ္ခ်ဳပ္ျခင္းစနစ္ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားသည္ သက္ဦး ဆံပိုင္ ဘုရင္ စနစ္ကို အေလာင္းဘုရားေခတ္မွစ၍ သီေပါမင္း အထိ ႏွစ္ေပါင္း တစ္ေထာင္ေက်ာ္ လက္ခံက်င့္သုံးခဲ့သည့္ လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ၾကသည္။သို႔ေသာ္ ခ်င္း၊ ကခ်င္၊ ရွမ္း လူမ်ိဳးမ်ားသည္သက္ဦးဆံပိုင္ဘုရင္စနစ္ကို လက္မခံ၊ မက်င့္ သုံးသည့္ လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အဂၤလိပ္တို႔သည္သက္ဦး ဆံပိုင္ ဘုရင္ စနစ္ကို လက္ခံက်င့္သုံးသည့္ ျမန္မာမင္းမ်ား အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေသာနိုင္ငံႏွင့္၊ သက္ဦးဆံပိုင္ဘုရင္စနစ္ကို မက်င့္သုံးသည့္ ခ်င္း၊ ကခ်င္၊ ရွမ္း နိုင္ငံ မ်ား ကို အတူတကြစုစည္းကာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ တခုျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္၍မျဖစ္နိုင္သည္ ကို သိရွိနားလည္ထားၾကသည္ ။


သို႔ျဖစ္၍ “Ministerial Burma” ႏွင့္ “Frontier Areas” ဟုခြဲျခားကာ၊ မတူညီသည့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္မ်ား ျပဌာန္းက်င့္သုံးလၽွက္ သီးျခားအုပ္ခ်ဳပ္ ရျခင္းျဖစ္ သည္။ ခ်င္းတိုင္းျပည္ကို “Chin Hills Regulation Act, 1896” ျပဌာန္းကာ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ၾကသည္။ ကခ်င္တိုင္းျပည္ကို “Kachin Hills Regulation Act, 1895” ျပဌာန္းကာအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ၾကသည္။ ဖက္ဒရယ္ရွမ္းျပည္ ကို လည္း ၁၈၈၇ ခု၊ ၁၈၉၁ ႏွင့္ ၁၈၉၅ တို႔တြင္ ဖက္ဒရယ္ရွမ္းျပည္ဆိုင္ရာအက္ဥပေဒ မ်ား ျပဌာန္းကာ သီးျခားအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ၾကသည္။ ရွမ္း၊ ခ်င္း၊ ကခ်င္မ်ားကို သီးျခားအက္ဥပေဒမ်ားျပဌာန္းအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ၾကျခင္းသည္လည္း၊ ရွမ္းသည္ ခ်င္းမ ဟုတ္၊ ခ်င္း သည္ ကခ်င္မဟုတ္၊ ကခ်င္လည္း ရွမ္းမဟုတ္ ဆိုသည့္ အခ်က္ကို သိရွိလက္ခံထား ေသာေၾကာင့္သာျဖစ္သည္။


နယ္ခ်ဲ႕ အဂၤလိပ္တို႔၏ အုပ္ခ်ဳပ္မွုကို အစြန္းထြက္ မုန္းတီးသူမ်ားက ဤကဲ့သို႔ ခြဲျခားအုပ္ခ်ဳပ္ျခင္းကို“ေသြးခြဲအုပ္ခ်ဳပ္ျခင္း” “Divide and Rule” ဟုေခၚ ဆို သမုတ္ၾကသည္။ အမွန္မွာ အဂၤလိပ္တို႔က “Frontier Areas” ႏွင့္ “Ministerial Burma” ဟုခြဲျခား အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္းသည္ “Divide and Rule” မဟုတ္။ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ခ်င္း၊ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား၏ မတူညီမွုမ်ားကို လက္ခံ အသိ အမွတ္ျပဳသျဖင့္ ခြဲျခားအုပ္ခ်ဳပ္ျခင္း “Recognize and Rule” စနစ္သာ ျဖစ္ေပသည္။ ခ်င္း၊ ကခ်င္၊ ရွမ္း လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ေစာ္ဘြားမ်ား၊ တိုက္သူႀကီးမ်ား၊ ဒူဝါမ်ားျဖင့္ မိမိတို႔ကိုမိမိတို႔လြပ္လပ္စြာအုပ္ခ်ဳပ္လာခဲ့ ၾက သည္ကို အဂၤလိပ္တို႔ သိရွိလက္ခံထားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ မတူညီကြဲျပားၾကေစကာမူ ေစာ္ ဘြားမ်ား၊ တိုက္သူႀကီးမ်ား၊ ဒူဝါမ်ား၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္မ်ားသည္ တူညီမွုအထိုက္အေလၽွာက္ရွိသျဖင့္ “Frontier Areas” အျဖစ္ စုေပါင္း အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္းျဖစ္သည္ ။


3 ၿဗိတိသၽွတို႔သည္ သီေပါပိုင္နက္နယ္ေျမမ်ားကို သိမ္းပိုက္ၿပီးေနာက္ လြပ္လပ္သည့္ ခ်င္းျပည္၊ ကခ်င္ျပည္၊ ရွမ္းျပည္မ်ားကို ဆက္လက္တိုက္ခိုက္ သိမ္းပိုက္ခဲ့ရာ ခ်င္းျပည္ကို ၁၈၉၅ ခုမွသာ သိမ္းပိုက္နိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ See generally, Dorothy Woodman, Making Burma (1962). 4 ဥပမာ - “ဘုန္းေတာ္အလြန္ႀကီးျမတ္ေတာ္မူလွေသာ သာသနာ ဒါယကာေတာ္ လၷက္စၾကာသခင္ ဆင္ျဖဴဆင္နီ ဆင္က်ားမ်ားသခင္ အသၽွင္ဘဝရွင္ အေလာင္းမင္းတရားႀကီး” ဟု ေအာက္ျမန္မာနိုင္ငံသို႔ ခ်ီတက္ေတာ္မူရာတြင္ သစၥာမခံေသးေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာ အႀကီးအကဲမ်ားထံ ႀကိဳတင္ေပးပို႔သည့္ အမိန႔္ေတာ္တြင္ ေရးသားထား သည္။


ျမန္မာသမိုင္းေကာ္မရွင္၊ အေလာင္းမင္းတရားအမိန႔္ေတာ္မ်ား စာ ၃၊ ၁၉၆၄။ 3 ခ်င္းအမ်ိဳးသားမ်ား၊ ကခ်င္အမ်ိဳးသားမ်ား၊ ရွမ္းအမ်ိဳးသားမ်ားက နယ္ခ်ဲ႕ အဂၤလိပ္ ကို ေတာ္လွန္ခဲ့ရျခင္းမွာျမန္မာ သမိုင္းဖတ္စာတခ်ိဳ႕ တြင္ ေရးသားထားသကဲ့သို႔ ၎တို႔၏ ေရေျမအရွင္သခင္၊ သက္ဦးဆံပိုင္ ဘုရင္မင္းျမတ္ သီေပါမင္းႀကီးအား အဂၤလိပ္တို႔က ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္ သြားေသာေၾကာင့္ မဟုတ္။ ၎တို႔အသီးသီး၏ လက္လႊတ္ဆုံးရွုံးခဲ့ သည့္ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာ ျပန္လည္ရယူလိုၾကသျဖင့္၊ နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္ ကို ေတာ္လွန္ၾကျခင္း သာ ျဖစ္သည္ ။


ျမန္မာ အမ်ိဳးသားမ်ားက အဂၤလိပ္တို႔ကို ေတာ္လွန္ၾကျခင္းမွာလည္း ၎တို႔၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ေရေျမအရွင္သခင္ သက္ဦးဆံပိုင္ ဘုရင္ မင္းျမတ္ သီေပါမင္းႀကီးကို အဂၤလိပ္တို႔က ေခၚေဆာင္သြားေသာေၾကာင့္ သာျဖစ္သည္ ။


ပင္လုံပဋိညာဥ္၏ အရင္းအျမစ္“သင္၏ ရန္သူ၏ ရန္သူသည္ ငါ၏မိတ္ေ ဆြျဖစ္သည္” ဟူေသာ ဆိုရိုးစကားအတိုင္း နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္တို႔ ထံမွ အခ်ဳပ္ အျခာအာဏာကို အသီးသီး ျပန္လည္ရယူလိုၾကသည့္ ခ်င္း၊ ကခ်င္၊ ကရင္၊ ျမန္မာ၊ မြန္၊ ရခိုင္၊ ရွမ္းစသည့္ လူမ်ိဳး မ်ားသည္ ၎ တို႔၏ဘုံရန္သူျဖစ္သည့္ အဂၤလိပ္ကို ေတာ္လွန္ၾကရာတြင္၊ ေတာ္လွန္ရျခင္း အေၾကာင္းရင္း တူညီ သျဖင့္ စည္းလုံးလာခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဤကဲ့သို႔ ဘုံရန္သူအဂၤလိပ္ကို တိုက္ထုတ္ရာမွရရွိလာေသာ စည္းလုံး မွုကို အေၾကာင္းျပလၽွက္၊ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ေၾကာင့္သာ ေပၚေပါက္လာသည့္ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာနိုင္ငံ တခုလုံးကို သက္ဦး ဆံပိုင္ ျမန္မာဘုရင္သီေပါမင္းႏွင့္ သီေပါမင္းမတိုင္ခင္ ျမန္မာမင္းမ်ား ပိုင္နက္နယ္ေျမကဲ့သို႔ လိမ္ညာေရးသားျခင္း မ်ားစြာရွိသည္။ ထိုသို႔ သမိုင္းအမွန္ကို ထိမ္ဝွက္ေရးသား ေျပာဆိုျခင္းမ်ားသည္ ျမန္မာမဟုတ္သည့္ လူမ်ိဳးမ်ားအား ေစာ္ကားျခင္း သာျဖစ္သည္။ အဂၤလိပ္တို႔ကို မနိုင္၍ ျမန္မာတို႔ထီးနန္း ေပ်ာက္ခဲ့သည္မွာ အမွန္ျဖစ္ သည္။ ခ်င္း၊ ကခ်င္၊ ရွမ္း တို႔သည္လည္း အဂၤလိပ္တို႔ကို မနိုင္၍ ၎တို႔၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ဆုံးရွုံးခဲ့ၾကသည္ ။


သို႔ေသာ္ ခ်င္း၊ ကခ်င္၊ ရွမ္း၊ ကရင္ လူမ်ိဳးတို႔သည္ ထီးစနစ္၊ နန္းစနစ္ကို က်င့္သုံးခဲ့သည့္ လူမ်ိဳးမ်ားမဟုတ္ ၾကသျဖင့္ ထီးေပ်ာက္၊ နန္းေပ်ာက္စရာ အေၾကာင္းမရွိ။ အခ်ဳပ္အခ်ာ အာဏာသာရွိ၍၊ အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာကို ဆုံးရွုံးခဲ့ၾကသည္။ ဤကဲ့သို႔ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို လူ႔ယူခဲ့သည့္ ဘုံရန္သူကို တိုက္ခိုက္ရာတြင္ စည္းလုံးၾက ေစကာမူ အဂၤလိပ္ထံမွ အခ်ဳပ္ အျခာအာဏာ ျပန္လည္ရရွိခ်ိန္တြင္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ဆုံးရွုံးခဲ့သည့္ တိုင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ိဳးအသီးသီးက၊ တသီး တျခားစီ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ျပန္လည္ရရွိၾကရ မည္သာျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ အဂၤလိပ္ထံမွ သီးျခားလြပ္ေရး ကို သီးျခားစြာမရယူပဲ၊ တန္းတူညီမၽွမွုကို အေျခခံလၽွက္၊ ျပည္ေထာင္စုႀကီး တခုအျဖစ္ လြပ္လပ္ေရးကို အတူတကြ ရယူေစလိုေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ျဖဴစင္ရိုးသားသည္ စိတ္ေစတနာေၾကာင့္ ပင္လုံပဋိညာဥ္ ျဖစ္ေပၚလာရျခင္း ျဖစ္သည္ ။


ေအာင္ဆန္း - အက္တလီ စာခ်ဳပ္5ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္သည့္ “Executive Council of the Government of the Ministerial of Burma” ကိုယ္စားလၽွယ္မ်ား လန္ဒန္သို႔ သြားေရာက္ကာ သက္ဦးဆံ ပိုင္ ေရေျမအရွင္သခင္ ျမန္မာဘုရင္သီေပါမင္းႏွင့္အတူ အဂၤလိပ္ တို႔ယူေဆာင္သြားသည့္ ျမန္မာ့လြပ္လပ္ေရး ကို ျပန္လည္ေတာင္းဆိုသည့္အခါ သီေပါမင္းႏွင့္ သီေပါမင္း မတိုင္ခင္က ျမန္မာမင္းတို႔ အုပ္ခ်ဳပ္မွု အာဏာလက္ေအာက္ မရွိခဲ့သည့္ “Frontier Areas” မ်ားကိုပါ လြပ္လပ္ေရး တပါတည္းေပးရန္ ေစတနာရွိစြာျဖင့္ ေတာင္းဆိုခဲ့သည္ ။


သို႔ရာတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္အဖြဲ႕သည္ “Frontier Areas” ရွိ ျပည္သူ မ်ားကို တရားဝင္ကိုယ္စားျပဳသည့္ အဖြဲ႕မဟုတ္၊ ယခင္သီေပါမင္းႏွင့္ သီေပါမင္းမတိုင္ခင္ ျမန္မာ ဘုရင္မ်ား ပိုင္နက္နယ္ေျမကို အေျချပဳ တည္ေထာင္ ထားသည့္ “Ministerial Burma” ကိုသာ တရားဝင္ကိုယ္စားျပဳသူ မ်ားျဖစ္သည္ကို အဂၤလိပ္တို႔က ေကာင္းမြန္စြာ နားလည္ထားသည္။ ေစတနာရွိတိုင္း သူတပါး၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ကို ေတာင္းဆိုေပးျခင္းသည္ နည္းစနစ္က်သည့္ လုပ္ရပ္မဟုတ္။ သို႔ရာတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း၏ ရိုးသားမွုႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡကို ေလးစားသျဖင့္၊ အဂၤလိပ္တို႔သည္ ခၽြင္းခ်က္အေနျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ ဆိုရာတြင္၊ ေအာင္ဆန္း - အက္တလီ စာခ်ဳပ္၏ အပုဒ္ (၈) တြင္ ေတာင္တန္းေဒသမ်ား 5 See Aung San - Attlee Agreement text at Burma Embassy, DC Website, URL http://www.mewashingtondc.com/Aung_San_Attlee_Agreement.pdf (Last visited on April 5, 2009) 4“Frontier Areas” ႏွင့္ ပါတ္သက္ေသာ အခ်က္မ်ားကို ျပည့္စုံစြာ ထည့္သြင္း ေရးသား ကာ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ရျခင္း
ျဖစ္သည္။ ေအာင္ဆန္း - အက္တလီစာခ်ဳပ္ အပိုဒ္ (၈) တြင္ အေရးႀကီးသည့္ အခ်က္ ၆ ခ်က္ရွိရာ ၎တို႔မွာ-

၁။ “Frontier Areas” ႏွင့္ “Ministerial Burma” ေပါင္းစည္းေရးသည္ “Frontier Areas” ရွိ ျပည္သူတို႔၏
လြပ္လပ္ေသာ သေဘာထား အရသာျဖစ္ရမည္ ။


၂။ “Frontier Areas” ရွိ ျပည္သူမ်ားသည္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အက်ိဳးစီးပြား ျဖစ္ထြန္းေရးအတြက္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ သေဘာတူညီခ်က္ အတိုင္း “Government of Burma” ႏွင့္ရင္းႏွီးစြာ ဆက္ဆံရမည္ ။


၃။ “Frontier Areas” ႏွင့္ “Ministerial Burma” ရွိ ျပည္သူမ်ားသည္ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ ကင္းမဲ့စြာျဖင့္ကူးလူး ဆက္ဆံၾကရမည္ ။


၄။ “Frontier Areas” ေခါင္းေဆာင္မ်ား အဂၤလိပ္တို႔ထံမွ လြပ္လပ္ေရးမရမည္ ၾကားကာလတြင္ “Government of Burma” ႏွင့္ မည္သို႔မ ည္ပုံ ဆက္သြယ္ရမည္ဆိုသည့္ အခ်က္ႏွင့္ ပါတ္သက္၍ ၎တို႔၏ သေဘာထားကို ေမးျမန္း ရယူရမည္ ။


၅။ ပင္လုံ အစည္းအေဝးၿပီးဆုံးသည္ႏွင့္ “His Majesty’s Government” ႏွင့္ “Government of Burma”တို႔သည္ “Frontier Areas” ျပည္သူမ်ား၏ လိုလားခ်က္မ်ားအား မည္သို႔ဆက္လက္ အေကာင္အထည္ ေဖၚရမည္ကို ညႇိႏွိုင္း ေဆြးေႏြးရမည္ ။


၆။ စုံစမ္းစစ္ေဆးေရး ေကာ္မရွင္တခုကို ဖြဲ႕စည္းကာ အေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းေရးဆြဲရာတြင္ “Frontier Areas” ရွိ ျပည္သူမ်ား မည္သို႔မည္ပုံ “Ministerial Burma” ႏွင့္ ပူးေပါင္းလိုေၾကာင္း စုံစမ္းစစ္ေဆးရမည္ ။


တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ မေခၚမွီ အဆိုပါစုံစမ္းစစ္ေဆးမွု ေတြ႕ရွိခ်က္မ်ားကို “His Majesty’s Government” ႏွင့္ “Government of Burma” တို႔ထံသို႔ တင္ျပရမည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ “Ministerial Burma” လြပ္လပ္ေရးရမည့္ အခ်ိန္တြင္ “Frontier Areas” ျပည္သူ မ်ားလည္း လြပ္လပ္ေရး ရရွိေစလိုေသာ သန႔္စင္သည့္ ေစတနာကို ေမးခြန္းထုတ္စရာမလို၊ ေမးခြန္းထုတ္ေနျခင္း လည္း မဟုတ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ “Frontier Areas” ၏ တရားဝင္ ကိုယ္စားလွယ္ မဟုတ္သည္ကို “Frontier Areas” ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အဂၤလိပ္တို႔ နားလည္ထားၾကသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ကိုယ္တိုင္ ကလည္း “Frontier Areas” ရွိ တိုင္းျပည္မ်ား လြပ္လပ္ေရးကိစၥႏွင့္ ပါတ္သက္၍ တရားဝင္ ကိုယ္စားျပဳခြင့္
မရွိသည္ကို နားလည္လက္ခံသျဖင့္ ေအာင္ဆန္း - အက္တလီစာခ်ဳပ္ကို ခ်ဳပ္ဆိုရာတြင္ အဆိုပါ အပိုဒ္ (၈) ကို ထည့္သြင္းရန္ လက္ခံခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဆက္လက္၍ ေအာင္ဆန္း - အက္တလီ စာခ်ဳပ္ အပိုဒ္ (၈) အရ ခ်င္း၊ ကခ်င္၊ ရွမ္းတိုင္း ျပည္မ်ားကို ကိုယ္စားျပဳသည့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ပင္လုံၿမိဳ႕သို႔သြားေရာက္ေတြ႕ဆုံ ေဆြးေႏြးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ ။


ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ပင္လုံၿမိဳ႕သို႔ေရာက္ရွိသည္ႏွင့္ ေရွးဦးစြာ ရွမ္း ႏွင့္ ကခ်င္ တိုင္းျပည္ ေခါင္းေဆာင္ မ်ားႏွင့္ စတင္ေဆြးေႏြးသည္။ “Ministerial Burma” ႏွင့္အတူတကြ လြပ္လပ္ေရးကို ေစာလၽွင္စြာရယူၾကရန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက တိုက္တြန္းသည္။ ရွမ္း ႏွင့္ ကခ်င္တိုင္းျပည္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းက ေအာက္ပါ အခ်က္မ်ားကို လက္ခံမွ “Ministerial Burma” ႏွင့္ပူးေပါင္းကာ ေစာလၽွင္စြာ လြပ္လပ္ေရး ရယူနိုင္မည္ ဟု ကမ္းလွမ္းၾကသည္။ အဆိုပါအခ်က္မ်ားမွာ -


(၁) Government of Burma Act, 1935 အရ Ministerial Burma ၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး နယ္ပယ္တြင္ ထည့္သြင္းထားသည့္ ျမစ္ႀကီးနားႏွင့္ ဗန္းေမာ္ ခရိုင္မ်ား ပါဝင္သည့္ ကခ်င္ျပည္ကို ထူေထာင္ရန္။


(၂) အဂၤလိပ္တို႔ထံမွ လြပ္လပ္ေရးရၿပီး ေနာက္တြင္ ျပည္ေထာင္စုမွ ခြဲထြက္လိုပါက လြပ္လပ္စြာ ခြဲထြက္ခြင့္ ရွိရန္ ႏွင့္၊


(၃) တန္းတူညီမၽွမွုကို အေျခခံသည့္ ဖက္ဒရယ္ စနစ္ကို အေျခလၽွက္ ျပည္ေထာင္စုကို တည္ေဆာက္ရန္ တို႔ျဖစ္သည္။


ေနာက္တေန႔တြက္ ခ်င္းတိုင္းျပည္ ကိုယ္စားလၽွယ္မ်ား ေရာက္လာသည္ႏွင့္ ရွမ္းတိုင္းျပည္ ကိုယ္စားလၽွယ္ မ်ားႏွင့္ ကခ်င္တိုင္းျပည္ ကိုယ္စားလၽွယ္မ်ားက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေပၚ၎တို႔၏ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားကို ခ်င္းအမ်ိဳး သား ကိုယ္စားလၽွယ္မ်ားအား ရွင္းျပကာ ၎တို႔၏ သေဘာထားကို ေတာင္းဆိုၾကရာ ခ်င္း ကိုယ္စား လၽွယ္မ်ားက ရွမ္း ႏွင့္ ကခ်င္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ တင္ျပခ်က္ ၃ ရပ္ကိုအျပည့္အဝ လက္ခံ သေဘာတူၾကသည္ ။


၎အျပင္ ခ်င္းတိုင္းျပည္ ဖြ႕ံၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအတြက္ “Government of Burma” ၏ဘတ္ဂ်က္မွ ဘဏ္႑ေငြ ထုတ္ယူသုံးစြဲခြင့္ရွိရန္ ႏွင့္ ခ်င္းတိုင္းျပည္အစိုးရ ဘတ္ဂ်က္လိုေငြျပပါက “Government of Burma” ၏ ဘဏ္႑ာေငြမွ ထုတ္ယူသုံးစြဲခြင့္ ရွိရန္ဆိုသည့္ အခ်က္ ၂ ခ်က္ကိုထပ္မံ ျဖည့္စြပ္ေတာင္းဆိုၾကသည္။


ဤအခ်က္မ်ား အားလုံးကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက လက္ခံမွသာလၽွင္ “Ministerial Burma” ႏွင့္ အတူတကြ လြပ္လပ္ေရးကို ေစာလၽွင္စြာရယူမည္ဟု သေဘာတူခဲ့ၾကသည္။ ဤေနရာတြင္ အေရးႀကီးသည့္ အခ်က္မွာ ခ်င္းးတို႔အေနျဖင့္ ခြဲထြက္ခြင့္ကိုေတာင္းဆိုျခင္း မရွိေစကာမူ၊ ကခ်င္ ႏွင့္ ရွမ္းတို႔ေတာင္းဆိုခ်က္ကို လက္ခံျခင္းသည္ ပဋိညာဥ္ဥပေဒတြင္ ခ်င္းတို႔ကလည္း ခြဲထြက္ ခြင့္ရွိျခင္းကို ရည္ညႊန္းသည္။ ဤအခ်က္ႀကီး ၅ ခ်က္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက လက္ခံသျဖင့္ ပင္လုံပဋိညာဥ္ကို ခ်ဳပ္ဆို နိုင္ခဲ့ ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ပင္လုံပဋိညာဥ္၏ အနက္မ်ားမွာ -

၁။ “Frontier Areas” သည္ “Ministerial Burma” ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းပူးေပါင္းျခင္းျဖင့္ လြပ္လပ္ေရးကို ေစာလၽွင္စြာ ရယူနိုင္မည္ဟု ယုံၾကည္သေဘာတူသည္ ။


၂။ ေအာင္ဆန္း - အက္တလီ စာခ်ဳပ္သေဘာတူညီခ်က္အတိုင္း ဘုရင္ခံ၏ အတိုင္အပင္ခံေကာင္စီတြင္ “Frontier Areas” ကို ကိုယ္စားျပဳမည့္ ကိုယ္စားလၽွယ္တစ္ဦးကို ေရြးခ်ယ္ခန႔္အပ္ရန္ သေဘာတူသည္။


၃။ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားသည္ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ အျပည့္အဝရရွိ ရမည္ကို မူအားျဖင့္လက္ခံသည္။


၄။ ကခ်င္တို႔ေတာင္းဆိုသည့္ “Government of Burma Act, 1935., Part II Schedule Area” ပါ ျမစ္ႀကီးနားႏွင့္ ဗန္းေမာ္ခရိုင္မ်ားပါဝင္သည့္ ကခ်င္ျပည္ဖြဲ႕စည္းေရးကို တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္တြင္ ေဆြးေႏြး ဆုံးျဖတ္ရန္ႏွင့္ အဆိုပါ နယ္ေျမမ်ားပါဝင္သည့္ ကခ်င္ျပည္ကိုဖြဲ႕စည္းေရး အားလုံးတြင္ လိုအင္ဆႏၵရွိ ေၾကာင္း သေဘာတူသည္။


၅။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို က်င့္သုံးသည့္ တိုင္းျပည္မ်ားတြင္ မူလအေျခခံရပိုင္ခြင့္မ်ားအျဖစ္ လက္ခံသည့္အခြင့္ အေရးမ်ားႏွင့္ ရပိုင္ခြင့္မ်ားအားလုံး “Frontier Areas” ရွိျပည္သူမ်ား ခံစားခြင့္ရွိရမည္ဟု သေဘာတူသည္။


၆။ လက္ရွိဖက္ဒရယ္ရွမ္းျပည္၏ ဘဏ္႑ာေရးဆိုင္ရာ လြပ္လပ္ခြင့္ကို ဤသေဘာတူညီခ်က္ေၾကာင့္ ထိပါး ေႏွာက္ရွက္ျခင္း မရွိေစရန္ သေဘာတူသည္။


၇။ ကခ်င္ျပည္ႏွင့္ ခ်င္းျပည္တို႔သည္ ဗမာျပည္ ဘဏ္႑ာေငြမွ ေထာက္ပံ့ေငြမ်ားရယူသုံးစြဲခြင့္ရွိရမည္။ လက္ရွိ ဖက္ဒရယ္ရွမ္းျပည္ႏွင့္ ဗမာျပည္အၾကားတြင္ က်င့္သုံးေနသည့္ ဘဏ္႑ာေရးဆိုင္ရာ ျပဌာန္းခ်က္ ႏွင့္ ဆင္တူသည့္ ျပဌာန္းခ်က္ကို ေရးသားျပဌာန္းရန္ သေဘာတူသည္။


ပဋိညာဥ္ကို အနက္ဖြင့္ျခင္း


ပဋိညာဥ္ကို အနက္ဖြင့္ရာတြင္ “Statutory as the Terms” ဟုဆိုသည္ အတိအလင္းျပဌာန္းထားသည့္ အတိုင္း အနက္ဖြင့္ျခင္းႏွင့္ “Implied Terms” အမွုကိစၥသေဘာအရ လိုအပ္ေသာ အစီအစဥ္အတိုင္း အနက္ဖြင့္ျခင္းဟူ၍ ရွိသည္။ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာနိုင္ငံ ပဋိညာဥ္အက္ဥပေဒ ပုဒ္မ ၅၂ တြင္ “အျပန္အလွန္ ဂတိမ်ားအတိုင္း ေဆာင္ရြက္ ရန္အစီအစဥ္ကို ပဋိညာဥ္အရ အတိအလင္းသတ္မွတ္ထားလၽွင္ ထိုအစီအစဥ္အတိုင္း ေဆာင္ရြက္ရမည္။ ထို႔ျပင္ ပဋိညာဥ္အရ အစီအစဥ္ကို အတိအလင္း သတ္မွတ္ျခင္း မရွိလၽွင္ အမွုကိစၥသေဘာအရ လိုအပ္ေသာ အစီအစဥ္ အတိုင္း ေဆာင္ရြက္ရမည္” ဟုျပဌာန္း ထားသည္။


ပင္လုံပဋိညာဥ္တြင္ အတိအလင္း သတ္မွတ္ သေဘာတူထားသည့္ “Statutory Terms” အခ်က္ ၉ ခ်က္ အျပင္၊ အတိအလင္း သတ္မွတ္ျခင္းမရွိသည္ “Implied Terms” မ်ားစြာရွိသည္ကို ပင္လုံစာခ်ဳပ္အား အနက္ဖြင့္ လိုသူတိုင္း သိရွိထားရန္ လိုအပ္သည္။ ထို႔အျပင္ ပဋိညာဥ္ကို အနက္ဖြင့္ရာတြင္ “Statutory Terms” ကိုသာဖတ္ရွုကာ အနက္ ဖြင့္ျခင္းသည္ ဥပေဒေၾကာင္းလမ္းအရ မွားယြင္းေသာ အနက္ဖြင့္ဆိုျခင္းလည္း ျဖစ္သည္ ။


သို႔ျဖစ္ပါ၍ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ ကို အနက္ဖြင့္လိုသူတိုင္း “Statutory Terms” ႏွင့္ “Implied Terms” ႏွစ္ခုစလုံးကို အေျခခံကာ အနက္ဖြင့္ရမည္ ျဖစ္သည္။


ပင္လုံပဋိညာဥ္ႏွင့္ ခြဲထြက္ခြင့္


ပင္လုံပဋိညာဥ္တြင္ လြပ္လပ္ေရးရရွိၿပီးေနာက္ ၁၀ ေက်ာ္လၽွင္ ျပည္ေထာင္စုမွ ခြဲထြက္လိုပါက ပဋိညာဥ္ လက္မွတ္ ရွင္မ်ား “Signatories” သည္ ခြဲထြက္ပိုင္ခြင့္ရွိသည္ဟု “Statute” အရ ပင္လုံပဋိညာဥ္တြင္ အတိအလင္း ျပဌာန္း ထားျခင္းမရွိေပ။ သို႔ရာတြင္ ပင္လုံပဋိညာဥ္ကို လက္မွတ္မေရးထိုးခင္က ရွမ္းေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ခ်င္းေခါင္းေဆာင္မ်ားက ခြဲထြက္ခြင့္ကို ေဆြးေႏြးေတာင္းဆိုခဲ့ၾကစဥ္၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းက မူအားျဖင့္ သေဘာတူ ထားသျဖင့္ ပင္လုံပဋိညာဥ္ကို လက္မွတ္ေရးထိုး ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ပင္လုံပဋိညာဥ္တြင္ ခြဲထြက္ခြင့္ကို “Statute Term” တခုအေနျဖင့္ ထည့္သြင္းေရးသားထားျခင္း မရွိေစကာမူ “Implied Term” အရ ပင္လုံပဋိညာဥ္ကို အနက္ဖြင့္လိုသူတိုင္း ထည့္သြင္းစဥ္းစား ရမည္ျဖစ္သည္။ ဤအေျခခံ သေဘာတရားသည္ နိုင္ငံ တကာ ပဋိညာဥ္ဥပေဒ၏ က်င့္ထုံးျဖစ္သည္သာမက ျပည္ေထာင္စုျမန္မာနိုင္ငံ ပဋိညာဥ္အက္ဥပေဒ ပုဒ္မ ၅၂ တြင္ျပဌာန္း ထားခ်က္ႏွင့္လည္း ကိုက္ညီသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ “Ministerial Burma” ႏွင့္ပူးေပါင္းျခင္းျဖင့္ လြပ္လပ္ေရးကို ေစာလၽွင္စြာ ရယူနိုင္မည္ဟု ယုံၾကည္ကာ ပင္လုံပဋိညာဥ္ကို လက္မွတ္ ေရးထိုးၾကသည့္ “Signatories” မ်ားျဖစ္ၾကေသာ ခ်င္း၊ ကခ်င္၊ ရွမ္း တိုင္းျပည္တို႔သည္ ပဋိညာဥ္ ဥပေဒ၏ “Implied Term” အရ လြပ္လပ္ေရး ရယူၿပီးေနာက္ ျပည္ေထာင္စုမွခြဲထြက္လိုပါက ခြဲထြက္ပိုင္ခြင့္ရွိၾကသည့္ နိုင္ငံမ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည္။


ျပည္နယ္ “State” ျပႆနာ


ျမန္မာ့ဥပေဒပညာရွင္ႀကီး ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္သည္ ခ်င္းစကားကို မသိနားမလည္သျဖင့္ ပင္လုံ ပဋိညာဥ္တြင္ လက္မွတ္ေရးထိုးသည့္ ခ်င္းကိုယ္စားလၽွယ္ျဖစ္သူ Pu Kio Mang (ကြယ္လြန္) သုံးစြဲသည့္ စကားလုံး ျဖစ္ေသာ “Kan Ram” ဆိုသည့္ ခ်င္းစကားေဝါဟာရ၏ အနက္အဓိပၸယ္ကို နားမလည္နိုင္ခဲ့ေပ။
အဆိုပါ ခ်င္းစကား၏ အနက္ကို နားမလည္သျဖင့္ ၎ေရးသားသည့္ “Burma’s Constitution” စာအုပ္ႀကီးတြင္ “The Chins at Panglong did not ask for statehood, though it was theirs for the asking, but satisfied
themselves with a promise given by Bogyoke Aung San that they would get all assistance from the Union Government in developing their hills”i ဟု တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲေရးေကာ္မတီ မွတ္တမ္းကို ကိုးကားကာ မွားယြင္း စြာေရးသားခဲ့ေပသည္။


ထို႔အျပင္ ၎ေရးသားသည့္ “တို႔ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာနိုင္ငံ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ” စာအုပ္ တြင္လည္း “ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ခ်င္း၊ ကရင္၊ ကယား၊ မြန္၊ ဗမာ၊ ရခိုင္ဟူ၍ လူမ်ိဳးမ်ားကြဲျပား ၾကသည္ဟု ဆိုၾကေသာ္ျငားလည္း အမွန္မွာ နက္နက္နဲနဲ ကြဲျပားၾကျခင္းကား မဟုတ္။ ဗုဒၶဘာသာကို ကိုးကြယ္ ၾကရာတြင္
တူညီၾကသည္က မ်ားသည္။ ျမန္မာစာေပ၊ စကားကို ေနရာအႏွံ့အျပားတြင္ ေရးၾကေျပာၾကသည္။ ယဥ္ေက်းမွုတြင္ ဆင္တူၾကသည္။ အေနအထိုင္၊ အစားအေသာက္တြင္လည္း ထူးျခားကြဲ ျပားၾကသည္မဟုတ္။ အိႏၵိယ၊ သီဟိုဋ္ စေသာနိုင္ငံတို႔တြင္မူကား ဘာသာစကား စသည္တို႔မွာ ေဒသတစ္ခုႏွင့္တစ္ခု လုံးဝကြဲျပားၾက သျဖင့္ အိႏၵိယသား အခ်င္းခ်င္း၊ သီဟိုဋ္သား အခ်င္းခ်င္း အဂၤလိပ္ ဘာသာစကား ျဖင့္ေျပာဆို ဆက္သြယ္ ရသည္ မ်ားပင္ရွိေလသည္” ဟုေရးသားထားသည္ ။


ေဒါက္တာ ေမာင္ေမာင္သည္ ခ်င္းဘာသာစကား၊ ခ်င္းယဥ္ေက်းမွု၏ အေျခခံကို နားမလည္သျဖင့္ ပင္လုံလက္မွတ္ရွင္ Pu Kio Mang ေျပာဆိုသုံးႏွုန္းသည့္ “Kan Ram” (ျမန္မာစကားျဖင့္) “ငါတို႔တိုင္းျပည္” ဟုအနက္ရွိသည့္ စကားကို နားမလည္း အနက္ဖြင့္နိုင္ျခင္း မရွိခဲ့ေပ။ ခ်င္းျပည္သူျပည္သား
အမ်ားစုက ခရစ္ယာန္ဘာသာႏွင့္ နတ္ကိုးကြယ္သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္ မသိရွိခဲ့သျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာကို ခ်င္းလူမ်ိဳးအမ်ားစုက ကိုးကြယ္သည္ဟု မွားယြင္းစြာယူဆခဲ့သည္။ ခ်င္းလူမ်ိဳးအမ်ားစုက ဗမာစကားကို နားမလည္ သျဖင့္ ပင္လုံညီလာခံတြင္ ခ်င္းကိုယ္စားလၽွယ္မ်ားအတြက္ စကားျပန္လိုအပ္ခဲ့သည္ကိုလည္း သတိမမူ ျဖစ္ခဲ့သည္။
ခ်င္းလူမ်ိဳးတို႔သည္ သက္ဦးဆံပိုင္ဘုရင္စနစ္ကို မက်င့္သုံးသည့္ လူမ်ိဳးျဖစ္သည့္ အားေလၽွာ္စြာ သက္ဦး ဆံပိုင္ ဘုရင္စနစ္က်င့္သုံးသည့္ လူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ယဥ္ေက်းမွုတြင္ မ်ားစြာကြဲျပား ခဲ့သည္ကိုလည္း ဥေပကၡ ျပဳခဲ့သည္။


အမွန္စင္စစ္ “Pu Kio Mang” ၏ “Kan Ram” ဟူေသာခ်င္း စကားအနက္သည္ “အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာပိုင္ ငါတို႔ တိုင္းျပည္” ျဖစ္သည္။ “Kan Ram” သည္ “ျပည္နယ္” လည္း မဟုတ္။ “Kan Ram” သည္ “ဝိေသသတိုင္း” ေမာင္ေမာင္၊ တို႔ျပည္ေထာင္စုျမန္မာနိုင္ငံဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ၊ ရ၄ (၁၉၉၀)။ လည္း မဟုတ္။ “Kan Ram” သည္ “ခရိုင္” လည္းမဟုတ္။ “Kan Ram” သည္ “ေတာင္တန္းေဒသ” လည္းမဟုတ္။


ထို႔ေၾကာင့္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ တိုင္းျပည္တစ္ခုကို အဂၤလိပ္တို႔ မသိမ္းပိုက္ခင္က ပိုင္ဆိုင္ထားသည့္ ခ်င္း လူမ်ိဳးမ်ား အေနျဖင့္ “Ministerial Burma” ႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ လြပ္လပ္ေရးကို ေစာလၽွင္စြာရယူသည့္ အခ်ိန္တြင္ အခ်ဳပ္အခ်ာ အာဏာပိုင္သည့္ တိုင္းျပည္ထက္ အဆင့္မ်ားစြာနိမ့္သည့္ ျပည္နယ္ကို ေဒါက္တာ ေမာင္ေမာင္ ေထာက္ျပသကဲ့သို႔ ေတာင္းဆိုေနစရာ အေၾကာင္း လုံးဝမရွိနိုင္ေပ။ ခ်င္းတိုင္းျပည္ ႏွင့္ ခြဲထြက္ခြင့္ အထက္တြင္ေဖၚျပခဲ့သည့္အတိုင္း ခ်င္းစကားကို နားမလည္ၾကသျဖင့္ “ခ်င္းဝိေသသတိုင္း” ကို အမွားမွားအယြင္းယြင္းျဖင့္ ဖန္တီးခဲ့ၾကသည္။ “ခ်င္းဝိေသသတိုင္း” ကို ဖန္တီးလိုက္သည္ႏွင့္ ခ်င္းတို႔သည္ ျပည္နယ္ အဆင့္ထက္နိမ့္သည့္ အဆင့္တြင္ ၎တို႔၏ဆႏၵ၊ ၎တို႔၏ ပကတိအေနအထားမ်ားႏွင့္ ဆန႔္က်င္စြာျဖင့္ မတရား ထားရွိျခင္းကို ခံခဲ့ၾကသည္။ ထိုသို႔မွားမွားယြင္းယြင္းျဖင့္ ဝိေသသတိုင္းကို ဖန္တီးခဲ့သျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာနိုင္ငံ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ အခန္း ၁၀ အရ ျပည္နယ္တိုင္း “[E]very state shall have the right to secede from the Union…”ဟု ျပည္ေထာင္စုအတြင္းရွိ ျပည္နယ္မ်ားသည္ ခြဲထြက္ခြင့္ ရွိသည္ဟု ေရးသားထားသည့္ အခါ၊ ျပည္နယ္ လည္းမဟုတ္ အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာပိုင္ တိုင္းျပည္လည္း မက်၊ ဖါးတပိုင္းငါးတပိုင္း ခ်င္းဝိေသသတိုင္း
သည္ ၁၉၄၈ အေျခခံဥပေဒအရ ျပည္ေထာင္စုမွ ခြဲထြက္ခြင့္ ရွိမရွိ ဆိုသည့္ ကိစၥႏွင့္ အျငင္းပြားစရာမ်ား ျဖစ္လာသည္။


အမွန္စင္စစ္ ပင္လုံပဋိညာဥ္ လက္မွတ္ေရးထိုးၾကသည့္ “Signatories” မ်ားျဖစ္ၾကေသာ ခ်င္း၊ ကခ်င္၊ ရွမ္းတို႔သည္ “Implied Term” အရ ျပည္ေထာင္စုမွ ခြဲထြက္လိုလၽွင္ ခြဲထြက္ခြင့္ရွိၾကသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ လြပ္လပ္ေရး ရယူၿပီးေနာက္ “Ministerial Burma” မွခြဲထြက္ခြင့္ရွိမွသာ “Ministerial Burma” ႏွင့္ပူးေပါင္းကာ လြပ္လပ္ေရးကိုရယူရန္ သေဘာတူၾကသျဖင့္ ပင္လုံပဋိညာဥ္ကို လက္မွတ္ေရးထိုးၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ “Statutory Terms” အေနျဖင့္ ပင္လုံပဋိညာဥ္တြင္ အေသအျခာ ေရးသားျပဌာန္း ထားျခင္းမရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ ျပဌာန္း ထားသည္ျဖစ္ေစ၊ ခ်င္းတိုင္းျပည္ကို ခ်င္းဝိေသသတိုင္း အျဖစ္သတ္မွတ္သည္ ျဖစ္ေစ၊ ခ်င္းတို႔သည္ ကခ်င္၊ ရွမ္းတို႔နည္းတူ ပင္လုံပဋိညာဥ္ လက္မွတ္ရွင္ “Signatories” မ်ားျဖစ္ၾကသျဖင့္ ခြဲထြက္ခြင့္သည္ ၎တို႔၏ ပကတိ မူလအခြင့္အေရး “Fundamental Right” တခု ျဖစ္သည့္ အျပင္၊ “Implied Terms of Contract” အရ ခြဲထြက္ခြင့္ အျပည့္အဝ ရွိသည့္ ပင္လုံလက္မွတ္ရွင္ မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ခ်င္းတို႔သာလၽွင္ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ျမန္မာ တို႔ကဲ့သို႔ ယခင္က အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာပိုင္ တိုင္းျပည္ရွိသူ မျဖစ္ခဲ့လၽွင္ ပင္လုံညီလာခံ တက္ရန္လည္းမလို၊ ပင္လုံပဋိညာဥ္ကို လက္မွတ္ထိုးရန္လည္း အေၾကာင္းမရွိ ။


ပင္လုံပဋိညာဥ္ ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ “Implied Terms” မ်ား ေအာင္ဆန္း - အက္တလီ စာခ်ဳပ္ အပိုဒ္ (8) (3) (b) အရ “Frontier Areas” ရွိ ျပည္သူမ်ားသည္၎တို႔၏ ကိုယ္စားလၽွယ္မ်ားက ပင္လုံအစည္းအေဝးတြင္ “Ministerial Burma” ႏွင့္ပူးေပါင္းကာအတူ တကြ လြပ္လပ္ေရး ရယူရန္ သေဘာတူထားသည့္တိုင္၊ “Frontier Areas” ရွိျပည္သူမ်ား၏ “Ministerial Burma“ ပူးေပါင္းကာ လြပ္လပ္ေရး ရယူလိုျခင္း အမွန္တကယ္ ဆႏၵရွိမရွိ ျပည္သူမ်ား၏ ဆႏၵအမွန္ကိုသိရွိ နိုင္ရန္ “Frontier Areas Commission of Enquiry” ကို ဖြဲ႕စည္းခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ “Frontier Areas Commission of Enquiry” ၏ေတြ႕ရွိခ်က္မ်ားကိုလည္း ပင္လုံပဋိညာဥ္ကို အနက္ဖြင့္ရာတြင္ “Implied Terms” မ်ားအျဖစ္ ကိုးကားသုံးႏွုန္း ရမည္ျဖစ္သည္။


အလားတူပင္ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ဆန႔္က်င္ေရး ျပည္သူ႔လႊတ္ေျမာက္ေရး ညီလာခံ၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက အေျခခံ ဥပေဒမူၾကမ္း ေရးဆြဲရာတြင္ ႏွလုံးမူရမည့္လမ္းစဥ္ (၇) ခုကိုခ်မွတ္ေပးထားသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ လမ္းစဥ္ မ်ားသည္ ေအာင္ဆန္း - အက္တလီစာခ်ဳပ္၊ ပင္လုံပဋိညာဥ္၊ ေတာင္တန္းေဒသ စုံစမ္းစစ္ေဆးေရး ေကာ္မရွင္၏ ေတြ႕ရွိခ်က္ မ်ားႏွင့္ အဆိုပါ ေကာ္မရွင္၏ အႀကံျပဳခ်က္မ်ားကို အေျခခံသျဖင့္ ပင္လုံပဋိညာဥ္ကိုအနက္ ဖြင့္ရာတြင္ “Implied Terms” မ်ားအျဖစ္ ကိုးကားသုံးႏွုန္းရမည္ျဖစ္သည္။


7 The Constitution of the Union of Burma (1948) Chapter X (Art. 201). ထို႔အျပင္ ဖဆပလညီလာခံတြင္ေရးဆြဲအတည္ျပဳထားသည့္ အေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းသည္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ လမ္းစဥ္ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီစာခ်ဳပ္၊ ပင္လုံပဋိညာဥ္၊ ေတာင္တန္းေဒသ စုံစမ္းစစ္ေဆးေရး ေကာ္မရွင္၏ ေတြ႕ရွိခ်က္ မ်ားႏွင့္ အႀကံျပဳခ်က္မ်ား အားလုံးကိုအေျခခံကာ က်ယ္က်ယ္ျပန႔္ျပန႔္ အေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းတရပ္အျဖစ္ ေရးဆြဲ ျပဌာန္း အတည္ျပဳထားျခင္းျဖစ္သျဖင့္ ပင္လုံပဋိညာဥ္ကို အနက္ဖြင့္ရာ တြင္ “Implied Terms” မ်ား အေနျဖင့္ ကိုးကားသုံးႏွုန္းရမည္ျဖစ္သည္။


ခြဲထြက္ခြင့္ကို ေတာင္းဆိုစရာမလိုတကဲ့သို႔ မည္သူကမၽွ ေတာင္းဆိုေနျခင္းမရွိ ယေန႔ကမၻာ့ နိုင္ငံေရးေရစီးေၾကာင္းကို နားလည္ၾကသည့္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာနိုင္ငံရွိ တိုင္းရင္းသား ျပည္သူ မ်ားသည္၊ ကမၻာ့အင္အားႀကီးနိုင္ငံမ်ားပင္လၽွင္ ေနတိုး၊ ဥေရာပသမဂၢ၊ အဖရိကသမဂၢ၊ အာဆီယံ စသည့္ အသင္းမ်ား၊ သမဂၢမ်ားဖြဲ႕ကာ အဖြဲ႕ဝင္အားလုံး၏ ဘုံအက်ိဳးစီးပြားပိုမို တိုးတက္ေကာင္းမြန္ ေရးအတြက္ ပူးေပါင္းေနၾကသည္ကို နားလည္လက္ခံၾကသည္။ အလားတူစြာ ျပည္ေထာင္စု တိုင္းရင္းသား အားလုံး၏ ဘုံအက်ိဳးစီးပြား ေကာင္းစားေရးကို အမွန္တကယ္ ေဆာင္ရြက္နိုင္ေရးသည္ တန္းတူညီမၽွမွုကို အေျခခံသည့္ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုကို တည္ေဆာက္မွသာ လက္ေတြ႕တြင္ အေကာင္အထည္ ေဖၚနိုင္မည္ကို သိရွိလက္ခံထား ၾကသျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာနိုင္ငံရွိ တိုင္းရင္းသားမ်ားသည္ ပင္လုံညီလာခံ၊ “Frontier Areas Commission of Enquiry”၊ ဖဆပလညီလာခံ၊ ေတာင္ႀကီးညီလာခံ၊ ခ်င္းလူငယ္မ်ား အႀကံေပးခ်က္ စသည္တို႔တြင္ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးကို သေဘာတူျခင္း၊ ေတာင္းဆိုျခင္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကသည္ ။


သို႔ရာတြင္ ဖက္ဒရယ္မူ၊ ဖက္ဒရယ္စနစ္၊ ဖက္ဒရယ္ အေၾကာင္းတို႔ကို တိတိက်က် နားမလည္သည့္အျပင္၊ ဖက္ဒရယ္စနစ္ကို အလြဲသုံးစားျပဳကာ လက္နက္အားကိုးျဖင့္ ရယူထားသည့္သူမ်ားက အာဏာကို ဆက္လက္ ထိမ္းသိမ္းနိုင္ေရးအတြက္ ဖက္ဒရယ္မူႏွင့္စနစ္သည္ ျပည္ေထာင္စု ၿပိဳကြဲေရးျဖစ္သည္ဟု ျပည္ေထာင္စုျမန္မာ နိုင္ငံကို အာဏာရွင္ စနစ္ျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သူ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေနသူ၊ အျမဲအုပ္ခ်ဳပ္လိုသူ လူတစုတဖြဲ႕က ျပည္သူျပည္သား မ်ားကို မွားယြင္းေသာ ဝါဒမွိုင္း အညစ္အေၾကး၊ အဆိပ္မ်ား ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တိုက္ေကၽြးခဲ့ၾကသျဖင့္ ယေန႔ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာနိုင္ငံရွိ ျပည္သူမ်ားစြာသည္ ဖက္ဒရယ္ဆိုသည့္ စကားလုံးကို သူရဲဖုတ္ေကာင္၊ ဖုန္းဆိုးနတ္ဆိုး သကဲ့သို႔ ထင္ေရာင္ထင္မွား ျဖစ္ေနၾကသည္။ အမွန္စင္စစ္ ဖက္ဒရယ္သည္ ခြဲထြက္ခြင့္ မဟုတ္သကဲ့သို႔၊ ခြဲထြက္ခြင့္ သည္လည္း ဖက္ဒရယ္မူ (သို႔) စနစ္ မဟုတ္ေပ။ ဖယ္ဒရယ္စနစ္ကို ခြဲထြက္ခြင့္ (သို႔မဟုတ္) ျပည္ေထာင္စုၿဖိဳခြဲေရး စနစ္စသည္တို႔ျဖင့္ ကင္ပြန္းတပ္ ဝါဒျဖန္ေနသူတို႔သည္ ဖက္ဒရယ္စနစ္အမွန္စင္စစ္ကို နားမလည္သူမ်ား၊ နားလည္ ေသာ္ျငားလည္း နားမလည္သကဲ့သို႔ ဟန္ေဆာင္ေနသူမ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည္ ။


ထို႔ေၾကာင့္ “Federal Constitution Drafting Committee” (FCDCC) ၏အေျခခံမူ (၈) ရပ္တြင္ ခြဲထြက္ခြင့္ကို ထည့္သြင္း မထားျခင္းျဖစ္သည္။ “FCDCC” ကျပဌာန္းေရးသားသည့္ “The Constitution of the Federal Republic of the Union of Burma” တြင္လည္း ခြဲထြက္ခြင့္ကို ျပဌာန္းထားျခင္း မရွိေပ။ အလားတူ ျပည္နယ္ အေျခခံဥပေဒ မူၾကမ္းအသီးသီးကို ေရးဆြဲေနၾကသည့္ ခ်င္း၊ ကခ်င္၊ ရွမ္း၊ ကရင္၊ ကရင္နီ၊ မြန္ တို႔၏ ျပည္နယ္ အေျခခံဥပေဒမူ ၾကမ္းမ်ားတြင္လည္း ခြဲထြက္ခြင့္ကို ထည့္သြင္းေရးသား ထားျခင္းမရွိ။ ဤအခ်က္ကို ဖက္ဒရယ္ႏွင့္ ခြဲထြက္ခြင့္တို႔၏ အနက္ကို နားမလည္သည့္သူမ်ား အထူး သတိထား ေလ့လာမွတ္ယူသင့္ပါသည္။


ပင္လုံပဋိညာဥ္လက္မွတ္ရွင္ “Signatories” အားလုံးအတြက္ ခြဲထြက္ခြင့္သည္ ေတာင္းဆိုေနစရာ မလိုအပ္ေသာ ပကတိအခြင့္အေရး “Fundamental Rights” ျဖစ္သည္။ ထိုပကတိအခြင့္အေရးသည္ မည္သည့္ အရာျဖင့္ တားဆီး ပိတ္ပင္ဖ်က္ဆီး၍ရသည့္ အခြင့္အေရးမဟုတ္။ သို႔ရာတြင္ နိုင္ငံေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ ဖြံ့ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး ေကာင္စီ8 ၏ အမ်ိဳးသားညီလာခံတြင္ေရးသားကာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ေမလ တြင္ျပည္လုံးကၽြတ္ ဆႏၵခံယူပြဲတြင္ ၉၂% ေက်ာ္က ေထာက္ခံထားသျဖင့္ အတည္ျပဳလိုက္သည္ဆိုသည့္ ျပည္ေထာင္စု သမတ ျမန္မာနိုင္ငံ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ (၁၀) တြင္ “နိုင္ငံတြင္ ပါဝင္သည့္ တိုင္းေဒသႀကီးမ်ား၊ 8 ဤေနရာတြင္ “ေတာ္” ဟူေသာစကားရပ္ကို တမင္သက္သက္ ခ်န္လွန္ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေတာ္ဟူေသာ စကား၏
အနက္သည္ သက္ဦးဆံပိုင္ ဘုရင္စနစ္ကို တနည္းအားျဖင့္ ညႊန္းေနသည္။ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာနိုင္ငံေတာ္ ဟု တဖက္တြင္ သုံးစြဲစဥ္၊ အေမရိကန္နိုင္ငံေတာ္ဟု သုံးႏွုန္းသည္ကို မေတြ႕ရွိရ။ လက္ရွိ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာနိုင္ငံကို ယခင္ ဗမာဘုရင္ပိုင္နက္နယ္ေျမကဲ့သို႔ အနက္သက္ေရာက္ေစသျဖင့္ ခ်န္လွပ္ ထားျခင္းျဖစ္သည္။ (စာေရးသူ)


9 ျပည္နယ္မ်ား၊ ျပည္ေထာင္စု နယ္ေျမမ်ား၊ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရစီရင္စုမ်ား စသည့္ နိုင္ငံ၏ နယ္ေျမအပိုင္း အျခားဟူသမၽွသည္ နိုင္ငံမွမည္သည့္ အခါမၽွ မခြဲထြက္ရ”9 ဟုေရးဆြဲ ျပဌာန္း ထားသည္။ ပင္လုံပဋိညာဥ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာနိုင္ငံတြင္ လိုက္နာက်င့္သုံးရန္ ျပဌာန္းေရးဆြဲထားသည့္ ျပည္ေထာင္စုသမတျမန္မာနိုင္ငံ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒ (၂၀၀၈) ၏ ဥပေဒ ပင္မျမစ္ျဖားသည္ ပင္လုံ ပဋိညာဥ္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဥပေဒထုံးတမ္းစဥ္လာအရ ပင္မဥပေဒ ျမစ္ျဖားႏွင့္ ဆန႔္က်င္ေသြဖီေနေသာ အေျခခံ ဥပေဒသည္ ဥပေဒေၾကာင္းအရ အသက္မရွိ “Null and Void” ျဖစ္ေသာ အေျခခံဥပေဒ တစ္ခုသာျဖစ္သည္။ ပင္လုံ ပဋိညာဥ္ကို ပင္လုံပဋိညာဥ္လက္မွတ္ရွင္မ်ားျဖစ္သည့္ ခ်င္း၊ ကခ်င္၊ ရွမ္း ႏွင့္ “Ministerial Burma” ကိုယ္စားလၽွယ္ မ်ား၏ လြပ္လပ္ေသာသေဘာျဖင့္သာလၽွင္ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲနိုင္သည္။


ျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္နိုင္သည္။ ျပန္လည္ ႐ုတ္သိမ္းနိုင္သည္။ ပင္လုံပဋိညာဥ္ကို ပင္လုံပဋိညာဥ္ လက္မွတ္ရွင္မ်ား “Signatories” မ်ားက ႐ုတ္သိမ္းလိုက္ သည္ႏွင့္ ပင္လုံပဋိညာဥ္ေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာေသာ ျပည္ေထာင္စုသည္လည္း တရားဝင္ ပ်က္ျပယ္သြားမည္ ျဖစ္သည္။


ထို႔ေၾကာင့္ ပင္လုံပဋိညာဥ္ လက္မွတ္ရွင္မ်ား “Signatories” မ်ား၏ လြပ္လပ္ေသာ ဆႏၵအရမဟုတ္လၽွင္ ျပည္ေထာင္စုမွ ပင္လုံပဋိညာဥ္ လက္မွတ္ရွင္မ်ား၏ ခြဲထြက္ခြင့္ကို မည္သူကမၽွ တားျမစ္၍လည္းမရ။ ခြင့္ျပဳ၍လည္း မရေသာအခ်က္ျဖစ္သည္။ အခ်ဳပ္ဆိုရလၽွင္ ျပည္ေထာင္စုမွ ပင္လုံပဋိညာဥ္လက္မွတ္ရွင္မ်ား ခြဲထြက္ခြင့္သည္ ေတာင္းဆိုေနစရာမလိုေသာ၊ ျပဌာန္းေနစရာမလိုေသာ၊ တားျမစ္၍လည္းမရေသာ ပင္လုံပဋိညာဥ္လက္မွတ္ရွင္ “Sigantories” မ်ား၏ ပကတိမူလ အခြင့္အေရး “Fundamental Right” သာျဖစ္ေပသည္။


ခြဲထြက္ခြင့္ကိုတားျမစ္ရန္ လုပ္ေဆာင္ျခင္းသည္ ပင္လုံပဋိညာဥ္ေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာေသာ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာ နိုင္ငံကို ပဋိညာဥ္ဥပေဒအရ ဖ်က္ဆီးျခင္းသာျဖစ္သည္။ ပင္လုံပဋိညာဥ္၏ ပဋိညာဥ္ အႏွစ္သာရကို ဖ်က္စီးလၽွက္ ပင္လုံလက္မွတ္ရွင္မ်ားအား ျပည္ေထာင္စုအတြင္း ၎တို႔၏ လြပ္လပ္ေသာ ဆႏၵသေဘာထားႏွင့္ ဆန႔္က်င္ကာ ဆက္လက္ထားရွိျခင္းသည္ အဆိုပါပင္လုံ ပဋိညာဥ္လက္မွတ္ရွင္ လူမ်ိဳးမ်ားအား ကၽြန္ျပဳျခင္း (သို႔) ကိုလိုနီျပဳျခင္း သာျဖစ္သည္။ တနည္းအားျဖင့္ဆိုေသာ္ ပင္လုံပဋိညာဥ္ကို ေသြဖီဆန႔္က်င္ ေရးသားျပဌာန္းအတည္ျပဳ လိုက္သည့္ ျပည္ေထာင္စုသမတျမန္မာနိုင္ငံ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ (၂၀၀၈) တရားဝင္
အသက္ဝင္သည့္ ေန႔သည္ ပင္လုံပဋိညာဥ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာနိုင္ငံအား တရားဝင္ဖ်က္သိမ္းကာ၊ ပင္လုံပဋိညာဥ္ လက္မွတ္ရွင္မ်ားအား တရားဝင္ ကိုလိုနီအျပဳလိုက္သည့္ေန႔ (သို႔မဟုတ္) ကၽြန္ျပဳျခင္းခံသည့္ေန႔ သာလၽွင္ျဖစ္ေပသည္။


နိဂုံး


ကခ်င္လြပ္လပ္ေရးအဖြဲ႕ “Kachin Independence Organization” က နိုင္ငံေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ဖြ႕ံၿဖိဳး တိုးတက္ေရးေကာင္စီအား နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႕စည္းေရးႏွင့္ ပါတ္သက္၍ ပင္လုံပဋိညာဥ္အေပၚအေျခခံလၽွက္ တုန႔္ ျပန္ခ်က္သည္ သမိုင္းေၾကာင္းအရျဖစ္ေစ၊ ဥပေဒေၾကာင္းအရျဖစ္ေစ၊ နိုင္ငံေရးရွုေဒါင့္အရျဖစ္ေစ၊ ယေန႔ကမၻာ့ အေျခအေနအရျဖစ္ေစ၊ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာနိုင္ငံအတြင္းရွိ တိုင္းသူျပည္သားအမ်ားစု၏ သေဘာထားအရျဖစ္ေစ အံဝင္ကြင္က်ျဖစ္သည့္ အခ်က္ျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပင္လုံပဋိညာဥ္ လက္မွတ္ရွင္မ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ရွမ္း၊ ခ်င္း တို႔အျပင္၊ ပင္လုံပဋိညာဥ္ လက္မွတ္ရွင္မဟုတ္ေစကာမူ တန္းတူညီမၽွမွုကိုအေျခခံကာ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္လၽွက္ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ၾကာ တိုင္းရင္းသားနိုင္ငံေရးႏွင့္ အေျခခံဥပေဒ ပဋိပကၡကိုေျဖရွင္းလိုသူ
တိုင္းက ကခ်င္လြပ္လပ္ေရးအဖြဲ႕၏ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားကို တခဲနက္ေထာက္ခံကာ ထပ္တူရပ္တည္ သင့္သည္ဟု ယူဆပါသည္။


အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို အဂၤလိပ္တို႔ထံမွ ျပန္လည္ရရွိသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ခဲ့ေသာ္လည္း ပင္လုံ ပဋိညာဥ္၏ အႏွစ္သာရမ်ားကို ေကာင္းမြန္စြာ လက္ခံက်င့္သုံးျခင္း မရွိခဲ့သျဖင့္ တိုင္းျပည္တခုလုံး နစ္နာ ေနရျခင္းျဖစ္သည္။ ကမၻာ့အလယ္တြင္ ဆင္းရဲမြဲေတၿပီး ပ်က္စီးယိုယြင္းေနသည့္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာနိုင္ငံ ျပည္လည္ၿငိမ္းခ်မ္း သာယာ ဖြ႕ံၿဖိဳးတိုးတက္လာေရးသည္ ျပည္ေထာင္စုအတြင္းရွိ တိုင္းရင္းသား ျပည္သူအားလုံးက ပင္လုံပဋိညာဥ္ လက္မွတ္ရွင္ မ်ား၏ နဂိုမူလ ပကတိ ဆႏၵသေဘာထားမ်ား အတိုင္း ျပည္ေထာင္စုျမန္မာနိုင္ငံကို 9 ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာနိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒ (၂၀၀၈)။ 10 တန္းတူညီမၽွမွုအား အေျခခံလၽွက္ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုအျဖစ္ အေျခခံဥပေဒအ တည္ေထာင္မွသာလၽွင္ လက္ေတြ႕တြင္ ျဖစ္လာ နိုင္မည္ဟုယူဆမိ ပါေၾကာင္း။
i Maung Maung, Burma’s Constitution, 171 (1958). ( ေဒါက္တာ ဆလိုင္း ငြန္က်ဴံးလ်န္ သည္ Valparaiso University မွ B.A. ကို International Economics and Cultural Affairs အထူးျပဳဘာသာျဖင့္ ရယူၿပီးေနာက္ Indiana University - Michael Maurer School of Law, Bloomington မွ LL.M. ကို International Human Rights Laws ႏွင့္ SJD ဘြဲ႕ကို Constitutional Law အထူးျပဳဘာသာရပ္မ်ားျဖင့္ ရယူခဲ့သည္။


Michael Maurer School of Law တြင္ ဘြဲ႕လြန္ပါရဂူသုေသသီ “Postdoctoral Fellow” အျဖစ္၎ Center for Constitutional Democracy တြင္ Assistant Director အျဖစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ Lauterpatch Research Center for International Law, Cambridge University တြင္ Earl A. Snyder Visiting Scholar အျဖစ္၎၊ University of Pennsylvania, Solomon Asch Center for the Study of Ethnopolitical Conflict တြင္ Summer Fellow အျဖစ္ ဖိတ္ၾကားျခင္း ခံခဲ့သူလည္းျဖစ္သည္။ ယခုအခါ Myanmar Development Research Institute (MDRI) ၏ Center for Economic and Social Development တြင္ အႀကီးတန္းသုေသသီအျဖစ္၎၊ ျပည္ေထာင္စု သမၼတျမန္မာနိုင္ငံ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္မွ ဖြဲ႕စည္းလိုက္သည့္ ရခိုင္ျပည္ပဋိပကၡစုံစမ္းစစ္ေဆးေရးေကာ္မရွင္ အဖြဲ႕ဝင္အျဖစ္၎ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနသူ ျဖစ္ပါသည္။